24 Tiempo ordinario(A) Mateo 18, 21-35
VIVIR PERDONANDO
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, vgentza@euskalnet.net
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).
ECLESALIA,07/09/11.- Los discípulos le han oído a Jesús decir cosas increíbles sobre el amor a los enemigos, la oración al Padre por los que nos persiguen, el perdón a quien nos hace daño. Seguramente les parece un mensaje extraordinario pero poco realista y muy problemático.
Pedro se acerca ahora a Jesús con un planteamiento más práctico y concreto que les permita, al menos, resolver los problemas que surgen entre ellos: recelos, envidias, enfrentamientos, conflictos y rencillas. ¿Cómo tienen que actuar en aquella familia de seguidores que caminan tras sus pasos. En concreto: «Si mi hermano me ofende, ¿cuántas veces le tengo que perdonar?».
Antes que Jesús le responda, el impetuoso Pedro se le adelanta a hacerle su propia sugerencia: «¿Hasta siete veces?». Su propuesta es de una generosidad muy superior al clima justiciero que se respira en la sociedad judía. Va más allá incluso de lo que se practica entre los rabinos y los grupos esenios que hablan como máximo de perdonar hasta cuatro veces.
Sin embargo Pedro se sigue moviendo en el plano de la casuística judía donde se prescribe el perdón como arreglo amistoso y reglamentado para garantizar el funcionamiento ordenado de la convivencia entre quienes pertenecen al mismo grupo.
La respuesta de Jesús exige ponerse en otro registro. En el perdón no hay límites: «No te digo hasta siete veces sino hasta setenta veces siete». No tiene sentido llevar cuentas del perdón. El que se pone a contar cuántas veces está perdonando al hermano se adentra por un camino absurdo que arruina el espíritu que ha de reinar entre sus seguidores.
Entre los judíos era conocido un «Canto de venganza» de Lámek, un legendario héroe del desierto, que decía así: «Caín será vengado siete veces, pero Lámek será vengado setenta veces siete». Frente esta cultura de la venganza sin límites, Jesús canta el perdón sin límites entre sus seguidores.
En muy pocos años el malestar ha ido creciendo en el interior de la Iglesia provocando conflictos y enfrentamientos cada vez más desgarradores y dolorosos. La falta de respeto mutuo, los insultos y las calumnias son cada vez más frecuentes. Sin que nadie los desautorice, sectores que se dicen cristianos se sirven de internet para sembrar agresividad y odio destruyendo sin piedad el nombre y la trayectoria de otros creyentes.
Necesitamos urgentemente testigos de Jesús, que anuncien con palabra firme su Evangelio y que contagien con corazón humilde su paz. Creyentes que vivan perdonando y curando esta obcecación enfermiza que ha penetrado en su Iglesia. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).
VIVER PERDOANDO
José Antonio Pagola. Tradução: Antonio Manuel Álvarez Pérez
Os discípulos ouviram Jesus dizer coisas incríveis sobre o amor aos inimigos, a oração ao Pai pelos que nos perseguem, o perdão a quem nos faz mal. Seguramente parece-lhes uma mensagem extraordinária mas pouco realista e muito problemática.
Pedro aproxima-se agora de Jesus com uma proposta mais prática e concreta que lhes permita, ao menos, resolver os problemas que surgem entre eles: receios, invejas, confrontações, conflitos e disputas. Como têm de atuar naquela família de seguidores que seguem os Seus passos. Em concreto: «Se o meu irmão me ofende, quantas vezes lhe tenho de perdoar?».
Antes que Jesus lhe responda, o impetuoso Pedro adianta-se a fazer-Lhe a sua própria sugestão: «Até sete vezes?». A sua proposta é de uma generosidade muito superior ao clima justiceiro que se respira na sociedade judia. Vai mais além inclusive do que se pratica entre os rabinos e os grupos essénios que falam como máximo de perdoar até quatro vezes.
No entanto Pedro continua a mover-se no plano da casuística judia onde se prescreve o perdão como arranjo amistoso e regulamentado para garantir o funcionamento ordenado da convivência entre quem pertence ao mesmo grupo.
A resposta de Jesus exige colocar-se noutro registo. No perdão não há limites: «Não te digo até sete vezes mas até setenta vezes sete». Não tem sentido fazer contas ao número de perdões. O que se põe a contar quantas vezes perdoa ao irmão entra por um caminho absurdo que arruína o espírito que há-de reinar entre os seus seguidores.
Entre os judeus era conhecido um «Canto de vingança» de Lámek, um lendário herói do deserto, que dizia assim: «Cain será vingado sete vezes, pero Lámek será vingado setenta vezes sete». Perante esta cultura de vingança sem limites, Jesus canta o perdão sem limites entre os Seus seguidores.
Em muito poucos anos o mal-estar foi crescendo no interior da Igreja provocando conflitos e confrontações cada vez mais destruidores e dolorosos. A falta de respeito mútuo, os insultos e as calúnias são cada vez mais frequentes. Sem que nada os desautorize, setores que se dizem cristãos servem-se da internet para semear agressividade e ódio destruindo sen piedade o nome e a trajetória de outros crentes.
Necessitamos urgentemente de testemunhas de Jesus, que anunciem com palavra firme o Seu Evangelho e que contagiem com coração humilde a Sua paz. Crentes que vivam perdoando e curando esta obsessão doentia que penetrou na Sua Igreja.
VIVERE PERDONANDO
José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo
I discepoli hanno udito Gesù dire cose incredibili sull’amore ai nemici, la preghiera al Padre per quelli che ci perseguitano, il perdono a chi ci fa del male. Sicuramente sembra loro un messaggio straordinario, ma poco realistico e molto problematico.
Pietro si avvicina ora a Gesù con un progetto più pratico e concreto che gli permetta, almeno, di risolvere i problemi che insorgono tra di loro: diffidenze, invidie, confronti, conflitti e risentimenti. Come devono agire in quella famiglia di seguaci che camminano dietro ai suoi passi. In concreto: Se mio fratello commette colpe contro di me, quante volte dovrò perdonargli?
Prima che Gesù gli risponda, l’impetuoso Pietro lo anticipa dandogli il suo suggerimento: Fino a sette volte? La sua proposta è di una generosità molto superiore al clima giudiziario che si respira nella società giudea. Va anche molto al di là di quello che si pratica tra i rabbini e i gruppi esseni, che parlano come massimo di perdonare fino a quattro volte
Tuttavia Pietro continua a muoversi sul piano della casistica giudea dove si prescrive il perdono come regolamento amicale e regolamentato per garantire il funzionamento ordinato della convivenza tra quelli che fanno parte dello stesso gruppo.
La risposta di Gesù richiede di porsi su un altro registro. Nel perdono non ci sono limiti: Non ti dico fino a sette volte, ma fino a settanta volte sette. Non ha senso fare conti col perdono. Chi si mette a contare quante volte sta perdonando al fratello, si addentra in un cammino assurdo che rovina lo spirito che deve regnare tra i suoi seguaci.
Fra i giudei era conosciuto un “Canto di vendetta” di Làmek, un eroe leggendario del deserto, che diceva così: “Caino sarà vendicato sette volte, ma Làmek sarà vendicato settanta volte sette”. Di fronte a questa cultura della vendetta senza limiti, Gesù canta il perdono senza limiti tra i suoi seguaci.
In pochissimi anni il disagio è andato crescendo all’interno della Chiesa, provocando conflitti e confronti sempre più laceranti e dolorosi. La mancanza di rispetto reciproco, gli insulti e le calunnie sono sempre più frequenti. Senza che nessuno li sconfessi, settori che si dicono cristiani si servono d’internet per seminare aggressività e odio, distruggendo senza pietà il nome e il cammino di altri credenti.
Abbiamo urgente bisogno di testimoni di Gesù, che annuncino con parola ferma il suo Evangelo e contagino con cuore umile la sua pace. Credenti che vivano perdonando e guarendo questo accecamento malsano che è penetrato nella sua Chiesa.
VIVRE EN PARDONNANT
José Antonio Pagola, Traducteur: Carlos Orduna, csv
Les disciples ont entendu Jésus dire des choses incroyables sur l’amour des ennemis, sur la prière adressée au Père pour ceux qui nous persécutent, sur le pardon à ceux qui nous font du mal. Cela leur semble sûrement un message extraordinaire mais peu réaliste et assez problématique.
Pierre s’approche de Jésus et lui soumet une vision plus pratique et plus concrète de la question qui puisse au moins leur permettre de résoudre les problèmes qui surgissent entre eux: méfiances, jalousies, affrontements, conflits et rancunes. Comment devront-ils agir dans cette famille des disciples qui marchent à sa suite. Concrètement: “Si mon frère m’a offensé, combien de fois dois-je lui pardonner?
Avant la réponse de Jésus, l’impétueux Pierre s’avance pour lui faire sa propre suggestion: “Jusqu’à sept fois?” Sa réponse montre une générosité très au-dessus du climat justicier que l’on respire dans la société juive. Elle va au-delà de tout ce qui est pratiqué parmi les rabbins et les groupes esséniens, qui limitent le pardon à un maximum de quatre fois.
Pierre évolue cependant dans le cadre de la casuistique juive où le pardon est prescrit et règlementé comme un arrangement à l’amiable afin de garantir le fonctionnement ordonné de la vie en commun entre des personnes appartenant à un même groupe.
La réponse de Jésus demande de se placer sur un autre registre. Il n’y a pas de limites dans le pardon: “Je ne te dis pas jusqu’à sept fois mais jusqu’a soixante-dix fois sept fois” . Dans le pardon, la comptabilité n’a pas de sens. Celui qui se met à compter combien de fois il est en train de pardonner à son frère, s’engage sur un chemin absurde qui ruine l’esprit qui doit régner parmi ses disciples.
Il était connu parmi les juifs, le “Chant de vengeance” de Lamek, un légendaire héros du désert, qui disait:” Caïn sera vengé sept fois mais Lamek sera vengé soixante-dix fois sept fois”. Face à cette culture de la vengeance sans limite, Jésus proclame le pardon sans limite parmi ses disciples.
En peu d’années, un malaise s’est accru au sein de l’Eglise provoquant des conflits et des affrontements de plus en plus déchirants et douloureux. Le manque de respect mutuel, les insultes et les calomnies deviennent de plus en plus fréquents. Sans être désavoués par personne, des secteurs soi-disant chrétiens se servent de l’Internet pour semer l’agressivité et la haine en détruisant sans pitié le nom et le cheminement d’autres croyants.
Nous avons un besoin urgent des témoins de Jésus qui annoncent l’Evangile d’une parole ferme, et qui communiquent d’un cœur humble sa paix. Des croyants qui vivent en pardonnant et en guérissant cette obstination maladive qui a contaminé son Eglise.
A CHRISTIAN WAY OF LIFE
José Antonio Pagola. Translator: José Antonio Arroyo
The disciples were used to hearing Jesus speak about loving one’s enemies, praying for those who persecute you, forgiving those who hurt you. Surely, they admired such extraordinary doctrine but they found it unrealistic and difficult to implement.
Peter came close to Jesus with a more practical and concrete suggestion that would, at least, help them to solve some of their day-to-day problems like resentments, jealousies, confrontations, conflicts and other personal disagreements. How could his followers really practice his doctrine? He said, “Lord, how often must I forgive my brother if he wrongs me?”
Before Jesus could even answer, the impetuous Peter hastened to offer his own suggestion: “As often as seven times?” His suggestion, of course, was certainly more generous than what the Jewish justice of the time practiced. He went even further than the practice among the rabbis and other religious groups that suggested four times as the maximum tolerance and forgiveness.
Peter, of course, remained on the legalistic Jewish practice of considering forgiveness as a friendly settlement that fostered social coexistence among people of the same faith and race.
Jesus’ answer calls for a totally different attitude. Forgiveness has no
limits: “Not seven, I tell you, but seventy times seven.” There is no sense in putting limits to forgiveness. Whoever starts counting how many times one can forgive his brother is beginning to ruin any further settlement of life among Jesus’ followers.
The Jews were familiar with the “Song of Revenge” by Lamek, a legendary desert hero that went like this: “Cain will suffer revenge seven times; but Lamek will suffer seventy times seven.” It was against this culture that had no limits for revenge that Jesus proclaimed forgiveness without limits for his followers.
For quite a few years now, there is a growing restlessness within the Church that is causing conflicts and confrontations that are ever more painful and sad. There is a lack of mutual respect, insults and even frequent calumnies. Without anyone condemning their legality, some self-proclaimed Christians use internet to sow seeds of aggression and even hatred against other Christians’ practices or beliefs.
We are in urgent need of true witnesses of Jesus who will loudly proclaim his Gospel and share his humble doctrine of peace and forgiveness. These believers must really practice a life of forgiveness that might heal the sickness that has penetrated our Church.
BARKATUZ BIZI
José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Ikasleek gauza sinesgaitzak esaten entzun diote Jesusi etsaiekiko maitasunaz, pertsegitzen gaituztenekiko otoitzaz, kalte egin digutenekiko barkazioaz. Segur aski, mezu harrigarria iruditu zaie, baina ez oso errealista eta, gainera, oso problematikoa.
Oraingo honetan, planteamendu oso praktiko eta zehatza agertu dio Pedrok Jesusi; beren artean dituzten arazo batzuk konpontzen lagunduko diena: errezeloak, inbidiak, aurkaritzak, gatazkak eta hika-mikak. Nola jokatu behar dute Jesusen jarraitzaileen familia horretan? Zehazki: «Neure anaiak iraintzen banau, zenbat bider barkatu behar diot?»
Jesusek erantzun baino lehen, Pedro oldartsuak hartu dio aurre bere iradokizuna eginez: «Zazpi aldiz?» Proposamen hori oso zabala da, juduen gizartean arnasten den giro zorrotzaren aldean. Lege-maisuen eta esenioen taldeetan bizi ohi zutena bera baino zabalagoa, hauek gehienera lau aldiz barkatzeko eskatzen baitzuten.
Pedro, halaz guztiz, juduen kasuistikaren munduan mugitzen da; hartan barkazioa adiskidetasunezko konponketa arautua; talde bereko zirenen bizikidetasuna garantizatzeko irtenbidetzat emana.
Jesusen erantzunak beste erregistro batean jarri beharra dakar. Barkazioak ez du mugarik: «Ez dizut esaten zazpi aldiz, baizik hirurogeita hamarretan zazpi aldiz». Ez du zentzurik zenbat aldiz barkatu den kontuan emateak. Zenbat aldiz barkatu duen zenbatzen hasten dena zentzurik gabeko bidean sartuko da, Jesusen jarraitzaileen artean nagusi izan behar duen espiritua hondatzen duen bidean.
Ezaguna zen juduen artean Lamek-en, basamortuko legendazko heroi haren «Mendeku-kanta»; hau zioen: «Kain zazpi aldiz mendekatuko dute; Lamek, berriz, hirurogeita hamarretan zazpi aldiz». Mugarik gabeko mendeku-kultura honen aurrean, mugarik gabeko barkazioa abesten du Jesusek bere jarraitzaileentzat.
Oso urte gutxitan ezinegona haziz joan da Elizaren baitan, gero eta gatazka zein aurkaritza saminagoak eta mingarriagoak eragin dituena. Elkarrekiko errespetu falta, irainak eta kalumniak gero eta sarriago gertatzen dira. Inork gaitzesten ez dituela, beren burua kristautzat ematen duten taldeak internet-sareaz baliatzen dira oldarkortasuna eta gorrotoa ereiteko, beste fededun batzuen izena eta ibilbidea gupidarik gabe hondatuz.
Premia estukoak ditugu Jesusen lekukoak, haren Ebanjelioa hitz sendoz hots egingo eta bihotz apalez haren bakea kutsatuko dutenak. Fededunak: haren Elizan sartu den itsutasun gaixoti hori barkatuz eta sendatuz joango diren lekukoak behar ditu.
VIURE PERDONANT
José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat
Els deixebles han sentit dir a Jesús coses increïbles sobre l’amor als enemics, la pregària al Pare pels que ens persegueixen, el perdó a qui ens fa mal. Segurament els sembla un missatge extraordinari però poc realista i molt problemàtic.
Pere s’acosta ara a Jesús amb un plantejament més pràctic i concret que els permeti, almenys, resoldre els problemes que sorgeixen entre ells: recels, enveges, enfrontaments, conflictes i picabaralles. Com han d’actuar en aquella família de seguidors que caminen seguint els seus passos. En concret: «Quantes vegades hauré de perdonar al meu germà les ofenses que em faci?».
Abans que Jesús li respongui, l’impetuós Pere se li avança a fer-li el seu propi suggeriment: «¿Set vegades?». La seva proposta és d’una generositat molt superior al clima justicier que es respira a la societat jueva. Va més enllà fins i tot del que es practica entre els rabins i els grups essenis que parlen com a màxim de perdonar fins a quatre vegades.
No obstant això Pere se segueix movent en el pla de la casuística jueva on es prescriu el perdó com acord amistós i reglamentat per garantir el funcionament ordenat de la convivència entre els que pertanyen al mateix grup.
La resposta de Jesús exigeix posar-se en un altre registre. En el perdó no hi ha límits: «No et dic set vegades, sinó setanta vegades set». No té sentit portar comptes del perdó. Qui es posa a comptar quantes vegades està perdonant al germà s’endinsa per un camí absurd que arruïna l’esperit que ha de regnar entre els seus seguidors.
Entre els jueus era conegut un «Cant de venjança» de Lámek, un llegendari heroi del desert, que deia així: «Caín serà venjat set vegades, però Lámek serà venjat setanta vegades set». Davant aquesta cultura de la venjança sense límits, Jesús canta el perdó sense límits entre els seus seguidors.
En molt pocs anys el malestar ha anat creixent a l’interior de l’Església provocant conflictes i enfrontaments cada vegada més punyents i dolorosos. La falta de respecte mutu, els insults i les calúmnies són cada vegada més freqüents. Sense que ningú els desautoritzi, sectors que es diuen cristians se serveixen d’internet per sembrar agressivitat i odi destruint sense pietat el nom i la trajectòria d’altres creients.
Necessitem urgentment testimonis de Jesús, que anunciïn amb paraula ferma el seu Evangeli i que encomanin amb cor humil la seva pau. Creients que visquin perdonant i guarint aquesta obcecació malaltissa que ha penetrat en la seva Església.
VIVIR PERDOANDO
José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo
Os discípulos oíronlle a Xesús dicir cousas incríbeis sobre o amor aos inimigos, a oración ao Pai polos que nos perseguen, o perdón a quen nos fai dano. Seguramente lles parece unha mensaxe extraordinaria pero pouco realista e moi problemática.
Pedro achégase agora a Xesús cunha formulación máis práctica e concreta que lles permita, polo menos, resolver os problemas que xorden entre eles: recelos, envexas, enfrontamentos, conflitos e retesías. Como teñen que actuar naquela familia de seguidores que camiñan tras os seus pasos?. En concreto: «Se o meu irmán me ofende, cantas veces lle teño que perdoar?».
Antes que Xesús lle responda, o impetuoso Pedro adiántaselle a facerlle a súa propia suxestión: «Ata sete veces?». A súa proposta é dunha xenerosidade moi superior ao clima xusticeiro que se respira na sociedade xudea. Vai máis alá mesmo do que se practica entre os rabinos e os grupos esenios que falan como máximo de perdoar ata catro veces.
Non obstante Pedro séguese movendo no plano da casuística xudaica onde se prescribe o perdón como arranxo amigábel e regulamentado para garantir o funcionamento ordenado da convivencia entre os que pertencen ao mesmo grupo.
A resposta de Xesús esixe porse noutro rexistro. No perdón non hai límites: «Non che digo ata sete veces senón ata setenta veces sete». Non ten sentido levar contas do perdón. O que se pon a contar cántas veces está a perdoar ao irmán intérnase por un camiño absurdo que arruína o espírito que ten de reinar entre os seus seguidores.
Entre os xudeus era coñecido un «Canto de vinganza» de Lámek, un lendario heroe do deserto, que dicía así: «Caín será vingado sete veces, pero Lámek será vingado setenta veces sete». Fronte esta cultura da vinganza sen límites, Xesús canta o perdón sen límites entre os seus seguidores.
En moi poucos anos o malestar foi crecendo no interior da Igrexa provocando conflitos e enfrontamentos cada vez máis desgarradores e dorosos. A falta de respecto mutuo, os insultos e as calumnias son cada vez máis frecuentes. Sen que ninguén os desautorice, sectores que se din cristiáns sérvense de internet para sementar agresividade e odio destruíndo sen piedade o nome e a traxectoria doutros crentes.
Necesitamos urxentemente testemuñas de Xesús, que anuncien con palabra firme o seu Evanxeo e que contaxien con corazón humilde a súa paz. Crentes que vivan perdoando e curando esta obcecación enfermiza que penetrou na súa Igrexa.

Los comentarios están cerrados.