3 Adviento (A) Mateo 11,2-11
MÁS CERCA DE LOS QUE SUFREN
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, vgentza@euskalnet.net
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).
ECLESALIA, 08/12/10.- Encerrado en la fortaleza de Maqueronte, el Bautista vive anhelando la llegada del juicio terrible de Dios que extirpará de raíz el pecado del pueblo. Por eso, las noticias que le llegan hasta su prisión acerca de Jesús lo dejan desconcertado: ¿cuándo va a pasar a la acción? ¿cuándo va a mostrar su fuerza justiciera?
Antes de ser ejecutado, Juan logra enviar hasta Jesús algunos discípulos para que le responda a la pregunta que lo atormenta por dentro: «¿Eres tú el que ha de venir o tenemos que esperar a otro» ¿Es Jesús el verdadero Mesías o hay que esperar a alguien más poderoso y violento?
Jesús no responde directamente. No se atribuye ningún título mesiánico. El camino para reconocer su verdadera identidad es más vivo y concreto. Decidle a Juan «lo que estáis viendo y oyendo». Para conocer cómo quiere Dios que sea su Enviado, hemos de observar bien cómo actúa Jesús y estar muy atentos a su mensaje. Ninguna confesión abstracta puede sustituir a este conocimiento concreto.
Toda la actuación de Jesús está orientada a curar y liberar, no a juzgar ni condenar. Primero, le han de comunicar a Juan lo que ven: Jesús vive volcado hacia los que sufren, dedicado a liberarlos de lo que les impide vivir de manera sana, digna y dichosa. Este Mesías anuncia la salvación curando.
Luego, le han de decir lo que oyen a Jesús: un mensaje de esperanza dirigido precisamente a aquellos campesinos empobrecidos, víctimas de toda clase de abusos e injusticias. Este Mesías anuncia la Buena Noticia de Dios a los pobres.
Si alguien nos pregunta si somos seguidores del Mesías Jesús o han de esperar a otros, ¿qué obras les podemos mostrar? ¿qué mensaje nos pueden escuchar? No tenemos que pensar mucho para saber cuáles son los dos rasgos que no han de faltar en una comunidad de Jesús.
Primero, ir caminando hacia una comunidad curadora: un poco más cercana a los que sufren, más atenta a los enfermos más solos y desasistidos, más acogedora de los que necesitan ser escuchados y consolados, más presente en las desgracias de la gente.
Segundo, no construir la comunidad de espaldas a los pobres: al contrario, conocer más de cerca sus problemas, atender sus necesidades, defender sus derechos, no dejarlos desamparados. Son ellos los primeros que han de escuchar y sentir la Buena Noticia de Dios.
Una comunidad de Jesús no es sólo un lugar de iniciación a la fe ni un espacio de celebración. Ha de ser, de muchas maneras, fuente de vida más sana, lugar de acogida y casa para quien necesita hogar. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).
MAIS PRÓXIMO DOS QUE SOFREM
José Antonio Pagola. Tradução: Antonio Manuel Álvarez Pérez
Encerrado na fortaleza de Maqueronte, o Baptista vive desejando a chegada do juízo terrível de Deus que extirpará de raiz o pecado do povo. Por isso, as notícias que lhe chegam até à sua prisão a propósito de Jesus deixam-no desconcertado: Quando vai passar à acção? Quando vai mostrar a Sua força justiceira?
Antes de ser executado, João consegue enviar até Jesus alguns discípulos para que lhe respondam à pergunta que o atormenta por dentro: «És tu o que há-de vir ou temos que esperar a outro» É Jesus o verdadeiro Messias ou há que esperar a alguém mais poderoso e violento?
Jesus não responde directamente. Não se atribui nenhum título messiânico. O caminho para reconhecer a Sua verdadeira identidade é mais vivo e concreto. Dizei a João «o que estais vendo e ouvindo». Para saber como quer Deus que seja o Seu Enviado, temos de observar bem como actua Jesus e estar muito atentos à Sua mensagem. Nenhuma confissão abstracta pode substituir este conhecimento concreto.
Toda a actuação de Jesus está orientada para curar e libertar, não para julgar nem condenar. Primeiro, têm de comunicar a João o que vêm: Jesus vive voltado para os que sofrem, dedicado a libertá-los do que os impede de viver de forma sã, digna e ditosa. Este Messias anuncia a salvação curando.
Logo, têm de dizer-lhe o que ouvem de Jesus: uma mensagem de esperança dirigida precisamente aqueles camponeses empobrecidos, vítimas de todo o tipo de abusos e injustiças. Este Messias anuncia a Boa Nova de Deus aos pobres.
Se alguém nos pergunta se somos seguidores do Messias Jesus ou se têm de esperar a outros, que obras lhes podemos mostrar? que mensagem nos podem escutar? Não temos de pensar muito para saber quais são os dois traços que não hão de faltar numa comunidade de Jesus.
Primeiro, ir caminhando para uma comunidade curadora: um pouco mais próxima dos que sofrem, mais atenta aos doentes mais sós e menos assistidos, mais acolhedora dos que necessitam ser escutados e consolados, mais presente nas desgraças das pessoas.
Segundo, não construir a comunidade de costas aos pobres: pelo contrário, conhecer mais de perto os seus problemas, atender as suas necessidades, defender os seus direitos, não deixá-los desamparados. São eles os primeiros que hão de escutar e sentir a Boa Nova de Deus.
Uma comunidade de Jesus não é só um lugar de iniciação à fé nem um espaço de celebração. Há-de ser, de muitas formas, fonte de vida mais sã, lugar de acolhimento e casa para quem necessita de um lar.
PIÙ VICINO A CHI SOFFRE
José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo
Imprigionato nella fortezza di Macheronte, il Battista vive anelando al manifestarsi del terribile giudizio di Dio che estirperà alla radice il peccato del popolo. Per questo le notizie di Gesù che arrivano fino alla sua prigione lo lasciano perplesso: quando passerà all’azione? Quando mostrerà la forza della sua giustizia?
Prima di essere giustiziato, Giovanni riesce a inviare alcuni discepoli da Gesù perché risponda alla domanda che l’ossessiona interiormente: Sei tu colui che deve venire o dobbiamo aspettare un altro? Gesù è il vero Messia o bisogna attendere qualcuno più potente e più violento?
Gesù non risponde direttamente. Non si attribuisce alcun titolo messianico. Il cammino per riconoscere la sua vera identità è più vivo e concreto. Andate a riferire a Giovanni ciò che udite e vedete. Per capire come Dio vuole che sia il suo Inviato, dobbiamo osservare bene come agisce Gesù e stare molto attenti al suo messaggio. Nessuna confessione astratta può sostituire questa conoscenza concreta.
Tutto l’agire di Gesù è orientato a guarire e liberare, non a giudicare e condannare. Innanzitutto, devono dire a Giovanni quello vedono: Gesù vive tutto dedito a coloro che soffrono, impegnato a liberarli da ciò che impedisce loro di vivere in maniera sana, degna e felice. Questo Messia annuncia la salvezza guarendo.
Poi, gli devono riferire quello che sentono dire da Gesù: un messaggio di speranza indirizzato proprio a quei contadini impoveriti, vittime di tutti i tipi di abusi e ingiustizie. Questo Messia annuncia la buona notizia di Dio ai poveri.
Se qualcuno ci chiede se siamo seguaci del Messia Gesù o deve aspettare altri, quale opere possiamo mostrargli? Quale messaggio può ascoltare da noi? Non dobbiamo riflettere molto per capire quali sono i tratti che non devono mancare in una comunità di Gesù.
Innanzitutto, camminare sempre verso una comunità risanatrice: un po’ più vicina a quelli che soffrono, più attenta ai malati più soli e trascurati, più accogliente di chi ha bisogno di essere ascoltato e consolato, più presente nelle disgrazie della gente.
In secondo luogo, non costruire la comunità dimenticando i poveri: al contrario, conoscere più da vicino i loro problemi, provvedere alle loro necessità, difendere i loro diritti, non lasciarli abbandonati. Sono loro i primi che devono ascoltare e sentire la Buona Notizia di Dio.
Una comunità di Gesù non è solo un luogo d’iniziazione alla fede né uno spazio di celebrazione. Deve essere, in molti modi, sorgente di vita più sana, luogo di accoglienza e casa per chi ha bisogno di un focolare.
PLUS PROCHE DE CEUX QUI SOUFFRENT
José Antonio Pagola, Traducteur: Carlos Orduna, csv
Enfermé dans sa prison de Maquéronte, Jean Baptiste vit avec le grand espoir de l’arrivée du jugement terrible de Dieu qui déracinera le péché du peuple. C’est pourquoi, les nouvelles qui lui parviennent, jusqu’à sa prison, à propos de Jésus, le laissent perplexe : Quand va-t-il passer à l’action ? Quand va-t-il montrer sa force justicière ?
Avant d’être exécuté, Jean réussit à envoyer auprès de Jésus quelques disciples afin qu’il réponde à la question qui le tourmente intérieurement : « C’est toi qui doit venir ou devons-nous en attendre un autre ? » C’est Jésus le vrai Messie ou faut-il attendre quelqu’un de plus puissant et violent ?
Jésus ne répond pas directement. Il ne s’attribue aucun titre messianique. Le chemin pour reconnaître sa véritable identité est plus vivant et concret. Dites à Jean « ce que vous avez vu et entendu ». Pour savoir comment Dieu veut que soit son Envoyé, nous devons bien observer la manière d’agir de Jésus et rester très attentifs à son message. Aucune confession abstraite ne peut remplacer cette connaissance concrète.
Toute l’activité de Jésus a pour but de guérir et de libérer, et non pas de juger ou de condamner. Tout d’abord, ils devront communiquer à Jean ce qu’ils voient : Jésus se consacre entièrement à ceux qui souffrent, afin de les libérer de ce qui les empêche de vivre d’une façon saine, digne et heureuse. C’est un Messie qui annonce le salut en guérissant.
Ensuite, ils doivent lui communiquer ce qu’ils entendent : un message d’espérance adressé justement à ces paysans appauvris, victimes de toute sorte d’abus et d’injustices. C’est un Messie qui annonce la Bonne Nouvelle de Dieu aux pauvres.
Si quelqu’un nous demande si nous sommes des disciples du Messie Jésus ou s’il faut en attendre d’autres, quelles œuvres pouvons-nous leur montrer ? Quel message peuvent-ils entendre de nous ? Il ne faut pas beaucoup réfléchir pour savoir quelles sont les deux caractéristiques qui ne doivent pas manquer dans une communauté de Jésus.
Tout d’abord, avancer vers une communauté capable de guérir : un peu plus proche de ceux qui souffrent, plus attentive aux malades les plus seuls et abandonnés, plus accueillante de ceux qui ont besoin d’écoute et consolation, plus présente au milieu des malheurs des gens.
En deuxième lieu, ne pas construire la communauté en tournant le dos aux pauvres. Au contraire, connaître de plus près leurs problèmes, répondre à leurs besoins, défendre leurs droits, ne pas les laisser désemparés. Ce sont eux qui doivent entendre et ressentir en premier la Bonne Nouvelle de Dieu.
Une communauté de Jésus n’est pas uniquement un lieu d’initiation à la foi ni un espace de célébration. Elle doit être, de multiples manières, source d’une vie plus saine, lieu d’accueil et maison pour tous ceux qui ont besoin d’un foyer.
INGLÉS
GOOD NEWS PROCLAIMED TO THE POOR
José Antonio Pagola. Translator: José Antonio Arroyo
John the Baptist remained locked up and longing for the arrival of God’s terrible judgment that would uproot the sins of the people. Hence, the news that reached him about Jesus were very disconcerting: when will al those things happen? When will His awesome power be shown?
Before his execution, John was able to send some of his disciples to ask Jesus: “Are you the one who is to come or have we got to wait for someone else?” Is Jesus the true Messiah or have we to wait for someone more powerful and terrible?
Jesus does not give a straight answer. He does not uncover his Messianic titles. His true identity can be revealed in more real and concrete ways. “Go back and tell John what you hear and see.” In order to recognize God’s true Messiah, we have to see what Jesus is doing and listen carefully to his message. No other public claim or proclamation can reveal the true nature of Jesus’ personality.
Everything Jesus does and says is aimed at healing and liberating, not at judging or condemning others. Hence, those messengers should tell John what they have seen: Jesus is going out to all those who are suffering, trying to save them from anything that impedes them from having a life that is safe, humane and happy. This Messiah announces their salvation by healing them.
Secondly, those messengers must tell John what they have heard: a message of hope for all the poor farmers, victims of all sorts of abuses and injustices. This Messiah is announcing the Good News of God to the poor.
If anyone asks us if we are followers of Jesus the Messiah or if we have to wait for someone else, what are the works that we can show? And what are the works we can proclaim about our identity? We shouldn’t have to search for too long to find those two traits that must identify every Christian community.
First, we must keep trying to become a healing community: ever nearer to those who suffer, caring for the sick that are lonesome and unattended, and welcoming those who need to be listened to and consoled; in other words, always sensitive to people’s sufferings.
Secondly, our communities should not be built ignoring the existence of poverty. We must study their real problems, attend to their needs, defending their rights and never leaving them to their own destiny. They are the first ones who must listen to the Good News of God.
A Christian Community is not only a place to be initiated in the Faith or a house of worship. Rather, it should be, in so many ways, a source for a better life, a place of welcome and a home for those who don’t have one.
SUFRITZEN ARI DEN JENDEAGANDIK HURBILAGO
José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Makeronte gotorlekuan preso, Joan Bataiatzailea antsiaz dago Jainkoaren epai izurrigarria noiz iritsiko, herriaren bekatua errotik erauzteko. Horregatik, presondegira Jesusez iristen zaizkion berriak nahasgarri gertatzen ditu: noiz ekin behar dio Jesusek ekintzari? Noiz agertu behar du justiziazko eskua?
Lepoa moztuko dioten baino lehenago, Jesusengana ikasle batzuk bidaltzeko modua egin du Joanek, barrua erretzen dion galdera honi erantzun diezaion: «Zu al zara etortzekoa dena ala beste baten zain egon behar dugu?» Jesus ote da egiazko Mesias ala beste boteretsuago eta bortitzago baten zain egon behar dugu?
Jesusek ez die erantzun ikasleei zuzenean. Ez dio eman bere buruari inolako mesiastar titulurik. Haren egiazko nortasuna ezagutzeko bidea beste bat da, biziagoa eta konkretuagoa. Esaiozue Joani «ikusten eta entzuten ari zaretena». Jainkoak bere Bidalia nolakoa izatea nahi duen ezagutzeko, Jesusen jarduerari ongi erreparatu behar diogu eta haren mezuari oso adi egon. Ezin du ordezkatu ezagutza zehatz hau beste inolako aitorpenek.
Jesusen jarduera guztia sendatzera eta askatzera dago orientatua, eta ez juzgatzera edo gaitzestera. Lehenik eta behin, ikusten ari diren hau adierazi behar diote Joani: sufritzen ari den jendeari emanik bizi da Jesus buru-belarri, jende horri osasuntsu, duintasunez eta zoriontsu bizitzea eragozten dion guztitik askatzeari emanik. Jendea sendatuz iragartzen du Mesias honek salbazioa.
Ondoren, Jesusi entzuten ari direna adierazi behar diote: esperantzazko mezua, hain zuzen ere laborari pobretu haiei zuzendua, abusu- eta zuzengabekeria-mota guztien biktima diren haiei zuzendua. Mesias honek pobreei hots egiten die Jainkoaren Berri Ona.
Norbaitek Jesus Mesiasen jarraitzaile ote garen ala beste batzuen zain egon behar duen galdetzen badigu, geure zer egintza agertzen ahal diogu? Zein mezu entzuten ahal digu? Ez dugu burua zertan nekatu jakin nahi dugunean zein diren Jesusen elkarte batean falta ezineko bi ezaugarriak.
Lehenengoa: sendatzaile den elkarte bat egiten saiatzea, sufritzen ari den jendeagandik hurbilago bizitzea, bakarrago eta babesgabeago diren gaixoekiko arduratsuago izatea, entzungo dien eta kontsolatu dituen norbaiten beharra duen jendea gogotsuago onartzea, jendearen ezbeharren aurrean presenteago egotea.
Bigarrena: elkartea ez eraikitzea pobreei bizkarra emanik; aitzitik, halakoen arazoak hurbilagotik ezagutzea, halakoen premiei kasu egitea, halakoen eskubideak defenditzea, ez uztea babesik gabe. Halakoek behar dute entzun eta sentitu Jainkoaren Berri Ona beste inork baino lehenago.
Jesusen elkartea ez da soilik fede-hastapenak eskaintzeko lekua, ezta soilik ospakizun-tokia ere. Era askotan izan behar du bizitza sanoago baten iturri, abegi-leku eta egoitza-beharrean denaren etxe.
MÉS A PROP DELS QUE PATEIXEN
José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat
Tancat a la fortalesa de Maqueront, el Baptista viu anhelant l’arribada del judici terrible de Déu que extirparà d’arrel el pecat del poble. Per això, les notícies que li arriben fins a la seva presó sobre Jesús el deixen desconcertat: quan passarà a l’acció? Quan mostrarà la seva força justiciera?
Abans de ser executat, Joan aconsegueix enviar fins a Jesús alguns deixebles perquè li respongui la pregunta que el turmenta per dins: «¿Ets tu el qui ha de venir o n’hem d’esperar un altre?» És Jesús el veritable Messies o cal esperar algú més poderós i violent?
Jesús no respon directament. No s’atribueix cap títol messiànic. El camí per reconèixer la seva veritable identitat és més viu i concret. Digueu-li a Joan «el que sentiu i veieu». Per conèixer com vol Déu que sigui el seu Enviat, hem d’observar bé com actua Jesús i estar molt atents al seu missatge. Cap confessió abstracta pot substituir aquest coneixement concret.
Tota l’actuació de Jesús està orientada a guarir i alliberar, no a jutjar ni condemnar. Primer, han de comunicar a Joan el que veuen: Jesús viu bolcat cap als que pateixen, dedicat a alliberar-los d’allò que els impedeix de viure de manera sana, digna i feliç. Aquest Messies anuncia la salvació guarint.
Després, li han de dir el que senten de Jesús: un missatge d’esperança adreçat precisament a aquells camperols empobrits, víctimes de tota classe d’abusos i d’injustícies. Aquest Messies anuncia la Bona Notícia de Déu als pobres.
Si algú ens pregunta si som seguidors del Messies Jesús o han d’esperar-ne d’altres, quines obres els podem ensenyar? ¿Quin missatge ens poden escoltar? No hem de pensar gaire per saber quins són els dos trets que no han de faltar en una comunitat de Jesús.
Primer, anar caminant cap a una comunitat procuradora: una mica més propera als qui pateixen, més atenta als malalts més sols i desatesos, més acollidora dels que necessiten ser escoltats i consolats, més present en les desgràcies de la gent.
Segon, no construir la comunitat d’esquena als pobres: al contrari, conèixer més de prop els seus problemes, atendre les seves necessitats, defensar els seus drets, no deixar-los desemparats. Són ells els primers que han d’escoltar i sentir la Bona Nova de Déu.
Una comunitat de Jesús no és només un lloc d’iniciació a la fe ni un espai de celebració. Ha de ser, de moltes maneres, font de vida més sana, lloc d’acollida i casa per a qui necessita llar.
MÁIS PERTIÑO DOS QUE SOFREN
José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo
Encerrado na fortaleza de Maqueronte, o Bautista vive anhelando a chegada do terríbel xuízo de Deus que extirpará de raíz o pecado do pobo. Por iso, as noticias que lle chegan ata a súa prisión acerca de Xesús, déixano desconcertado: Cándo vai pasar á acción? Cándo vai mostrar a súa forza xusticeira?
Antes de ser executado, Xoán logra enviar ata Xesús algúns discípulos para que lle responda á pregunta que o atormenta por dentro: «Es ti o que ha de vir ou temos de esperar a outro». É Xesús o verdadeiro Mesías ou hai que agardar por alguén máis poderoso e violento?
Xesús non responde directamente. Non se atribúe ningún título mesiánico. O camiño para recoñecer a súa verdadeira identidade é máis vivo e concreto. Dicídelle a oXoán «o que estades vendo e oíndo». Para coñecer como quere Deus que sexa o seu Enviado, temos de observar ben como actúa Xesús e estar moi atentos á súa mensaxe. Ningunha confesión abstracta pode substituír este coñecemento concreto.
Toda a actuación de Xesús está orientada a curar e liberar, non a xulgar nin condenar. Primeiro, hanlle de comunicar a Xoán o que ven: Xesús vive inclinado cara aos que sofren, dedicado a liberalos do que lles impide vivir de xeito san, digno e ditoso. Este Mesías anuncia a salvación curando.
Logo, hanlle dicir a Xesús o que oen: unha mensaxe de esperanza dirixida precisamente á aqueles campesiños empobrecidos, vítimas de toda clase de abusos e inxustizas. Este Mesías anuncia a Boa Noticia de Deus aos pobres.
Se alguén nos pregunta se somos seguidores do Mesías Xesús ou teñen de esperar a outros, que obras lles podemos mostrar? que mensaxe nos poden escoitar? Non temos que pensar moito para saber cáles son os dous trazos que non han de faltar nunha comunidade de Xesús.
Primeiro, ir camiñando cara a unha comunidade curadora: un pouco máis próxima aos que sofren, máis atenta aos enfermos máis sós e desasistidos, máis acolledora dos que necesitan ser escoitados e consolados, máis presente nas desgrazas da xente.
Segundo, non construír a comunidade de costas aos pobres: ao contrario, coñecer máis de preto os seus problemas, atender as súas necesidades, defender os seus dereitos, non os deixar desamparados. Son eles os primeiros que han de escoitar e sentir a Boa Noticia de Deus.
Unha comunidade de Xesús non é só un lugar de iniciación á fe nin un espazo de celebración. Ha ser, de moitas maneiras, fonte de vida máis sa, lugar de acollida e casa para quen necesita fogar.