4 Tiempo ordinario (B) Marcos 1, 21-28
CURADOR
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, vgentza@euskalnet.net
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).

ECLESALIA,25/01/12.- Según Marcos, la primera actuación pública de Jesús fue la curación de un hombre poseído por un espíritu maligno en la sinagoga de Cafarnaún. Es una escena sobrecogedora, narrada para que, desde el comienzo, los lectores descubran la fuerza curadora y liberadora de Jesús.

Es sábado y el pueblo se encuentra reunido en la sinagoga para escuchar el comentario de la Ley explicado por los escribas. Por primera vez Jesús va a proclamar la Buena Noticia de Dios precisamente en el lugar donde se enseña oficialmente al pueblo las tradiciones religiosas de Israel.

La gente queda sorprendida al escucharle. Tienen la impresión de que hasta ahora han estado escuchando noticias viejas, dichas sin autoridad. Jesús es diferente. No repite lo que ha oído a otros. Habla con autoridad. Anuncia con libertad y sin miedos a un Dios Bueno.

De pronto un hombre «se pone a gritar: ¿Has venido a acabar con nosotros?». Al escuchar el mensaje de Jesús, se ha sentido amenazado. Su mundo religioso se le derrumba. Se nos dice que está poseído por un «espíritu inmundo», hostil a Dios. ¿Qué fuerzas extrañas le impiden seguir escuchando a Jesús? ¿Qué experiencias dañosas y perversas le bloquean el camino hacia el Dios Bueno que él anuncia?

Jesús no se acobarda. Ve al pobre hombre oprimido por el mal, y grita: «Cállate y sal de él». Ordena que se callen esas voces malignas que no le dejan encontrarse con Dios ni consigo mismo. Que recupere el silencio que sana lo más profundo del ser humano.

El narrador describe la curación de manera dramática. En un último esfuerzo por destruirlo, el espíritu «lo retorció y, dando un grito muy fuerte, salió». Jesús ha logrado liberar al hombre de su violencia interior. Ha puesto fin a las tinieblas y al miedo a Dios. En adelante podrá escuchar la Buena Noticia de Jesús.

No pocas personas viven en su interior de imágenes falsas de Dios que les hacen vivir sin dignidad y sin verdad. Lo sienten, no como una presencia amistosa que invita a vivir de manera creativa, sino como una sombra amenazadora que controla su existencia. Jesús siempre empieza a curar liberando de un Dios opresor.

Sus palabras despiertan la confianza y hacen desaparecer los miedos. Sus parábolas atraen hacia el amor a Dios, no hacia el sometimiento ciego a la ley. Su presencia hace crecer la libertad, no las servidumbres; suscita el amor a la vida, no el resentimiento. Jesús cura porque enseña a vivir sólo de la bondad, el perdón y el amor que no excluye a nadie. Sana porque libera del poder de las cosas, del autoengaño y de la egolatría. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).

AQUELE QUE CURA

José Antonio Pagola. Tradução: Antonio Manuel Álvarez Pérez

Segundo Marcos, a primeira aparição pública de Jesus foi a cura de um homem possuído por um espírito maligno na sinagoga de Cafarnaum. É uma cena impressionante, narrada para que, desde o início, os leitores descubram a força que cura e que liberta de Jesus.

É sábado e o povo encontra-se reunido na sinagoga para escutar o comentário da Lei explicada pelos escribas. Pela primeira vez Jesus vai proclamar a Boa Nova de Deus precisamente no lugar onde se ensina oficialmente o povo as tradições religiosas de Israel.

As pessoas ficam surpreendidas ao escutá-lo. Têm a impressão de que até agora estiveram a escutar notícias velhas, ditas sem autoridade. Jesus é diferente. Não repete o que ouviu a outros. Fala com autoridade. Anuncia com liberdade e sem medos de um Deus Bom.

De repente um homem «põe-se a gritar: Vieste a acabar com nós?». Ao escutar a mensagem de Jesus, sentiu-se ameaçado. O seu mundo religioso derruba-se. Diz-nos que está possesso por um «espírito imundo», hostil a Deus. Que forças estranhas o impedem de continuar a escutar Jesus? Que experiências más e perversas lhe bloqueiam o caminho até ao Deus Bom que lhe anunciam?

Jesus não se acobarda. Vê o pobre homem oprimido pelo mal, e grita: «Cala-te e sai dele». Ordena que se calem essas vozes malignas que não o deixam encontrar-se com Deus nem consigo mesmo. Que recupere o silêncio que cura o mais profundo do ser humano.

O narrador descreve a cura de forma dramática. Num último esforço para destruir-Lo, o espírito «retorceu-o e, dando um grito muito forte, saiu». Jesus conseguiu libertar o homem da sua violência interior. Pôs fim às trevas e ao medo a Deus. Daí em diante poderá escutar a Boa Nova de Jesus.

Não poucas pessoas vivem no seu interior de imagens falsas de Deus que lhes faz viver sem dignidade e sem verdade. Sentem-No, não como uma presença amistosa que convida a viver de forma criativa, mas como uma sombra ameaçadora que controla a sua existência. Jesus sempre começa a curar libertando de um Deus opressor.

As Suas palavras despertam a confiança e fazem desaparecer os medos. As Suas parábolas atraem para o amor a Deus, e não para a sustentação cega da lei. A Sua presença faz crescer a liberdade, não os servilismos; suscita o amor à vida, não o ressentimento. Jesus cura porque ensina a viver apenas da bondade, do perdão e o amor que não exclui ninguém. Cura porque liberta do poder das coisas, do autoengano e da egolatria.

 

GUARITORE

José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo

Secondo Marco, il primo intervento pubblico di Gesù fu la guarigione di un uomo posseduto da uno spirito impuro nella sinagoga di Cafarnao. È una scena impressionante, narrata perché, fin dall’inizio, i lettori scoprano la forza guaritrice e liberatrice di Gesù.

È sabato e la gente si trova riunita nella sinagoga per ascoltare il commento alla Legge spiegato dagli scribi. Per la prima volta Gesù proclamerà la Buona Notizia di Dio proprio nel luogo dove si insegnano ufficialmente al popolo le tradizioni religiose di Israele.

La gente, nell’ascoltarlo, rimane stupita. Hanno l’impressione che fino ad ora hanno ascoltato notizie vecchie, dette senza autorità. Gesù è diverso. Non ripete quello che ha udito da altri. Parla con autorità. Annuncia con libertà e senza paure un Dio Buono.

All’improvviso, un uomo cominciò a gridare: Sei venuto a rovinarci? Nell’ascoltare il messaggio di Gesù, si è sentito minacciato. Il suo mondo religioso crolla. Ci viene detto che è posseduto da uno spirito impuro, ostile a Dio. Quali forze strane gli impediscono di continuare ad ascoltare Gesù? Quali esperienze dannose e perverse gli bloccano la strada verso il Dio Buono che lui annuncia?

Gesù non si spaventa. Vede il pover’uomo oppresso dal male e grida: Taci! Esci da lui! Ordina che tacciano quelle voci maligne che non lo lasciano incontrare con Dio né con se stesso. Ricuperi il silenzio che sana l’intimo dell’essere umano.

Il narratore descrive la guarigione in maniera drammatica. In un ultimo sforzo per distruggerlo, lo spirito straziandolo e gridando forte, uscì da lui. Gesù è riuscito a liberare l’uomo dalla sua violenza interiore. Ha posto fine alle tenebre e alla paura di Dio. Ormai potrà ascoltare la Buona Notizia di Gesù.

Non poche persone hanno nel loro interno immagini false di Dio, che li fanno vivere senza dignità e senza verità. Lo sentono non come una presenza amica che invita a vivere in maniera creativa, ma come un’ombra minacciosa che controlla la loro esistenza. Gesù inizia sempre a guarire liberando da un Dio oppressore.

Le sue parole risvegliano la fiducia e fanno scomparire le paure. Le sue parabole attirano verso l’amore a Dio, non verso la sottomissione cieca alla legge. La sua presenza fa crescere la libertà, non le schiavitù; suscita l’amore alla vita, non il risentimento. Gesù guarisce perché insegna a vivere solo della bontà, del perdono e dell’amore che non esclude nessuno. Sana perché libera dal potere delle cose, dell’autoinganno e dell’egolatria.

 

GUERISSEUR

José Antonio Pagola, Traducteur: Carlos Orduna, csv

D’après Marc, la première action publique de Jésus a été la guérison d’un homme possédé par un esprit mauvais, à la synagogue de Capharnaüm. C’est une scène émouvante, dont le récit a pour but de faire découvrir dès le début aux lecteurs, la force libératrice et de guérison de Jésus.

C’est le Sabbat et le peuple est rassemblé à la synagogue pour entendre le commentaire de la Loi expliquée par les scribes. Pour la première fois, Jésus va proclamer la Bonne Nouvelle de Dieu, précisément à l’endroit où les traditions religieuses d’Israël sont officiellement enseignées au peuple.

En l’écoutant, les gens restent éblouis. Ils ont l’impression de n’avoir entendu jusqu’à maintenant que des nouvelles dépassées et proclamées sans autorité. Jésus est différent. Il ne reprend pas ce qu’il a entendu dire à d’autres. Il parle avec autorité. Il annonce, de façon libre et sans peur, un Dieu Bon.

Soudain, un homme “se met à crier: Es-tu venu pour nous perdre ? ». En entendant le message de Jésus, il s’est senti menacé. Son monde religieux s’écroule. Le texte dit qu’il est possédé par « un esprit impur », hostile à Dieu. Quelles forces étranges l’empêchent de continuer d’écouter Jésus ? Quelles expériences nuisibles et perverses lui bloquent le chemin vers le Dieu Bon annoncé par Jésus ?

Jésus n’a pas peur. Il regarde ce pauvre homme opprimé par le mal et il crie: “Tais-toi et sors de cet homme”. Il ordonne à ces voix malignes de se taire, car elles ne lui permettent ni de se retrouver avec Dieu ni avec lui-même. Afin qu’il retrouve le silence capable de guérir l’homme au plus profond de son être.

Le narrateur décrit la guérison d’une manière dramatique. Dans un dernier effort pour le détruire, le mauvais esprit « le secoue violemment, pousse un grand cri et sort de lui ». Jésus à réussi à libérer cet homme de sa violence intérieure. Il met fin aux ténèbres et à sa peur de Dieu. Désormais, il pourra entendre la Bonne Nouvelle de Jésus.

Nombre de personnes ont dans leur cœur de fausses images de Dieu qui les font vivre sans dignité et sans vérité. Elles l’expérimentent, non pas comme une présence amicale qui invite à vivre de façon créatrice, mais comme une ombre menaçante qui contrôle leur existence. Jésus commence toujours à guérir en libérant les gens d’un Dieu oppresseur.

Ses paroles éveillent la confiance et font disparaître les peurs. Ses paraboles attirent vers l’amour à l’égard de Dieu et non pas vers une soumission aveugle à la loi. Sa présence fait grandir la liberté et non pas les servitudes : elle suscite l’amour de la vie et non pas le ressentiment. Jésus guérit parce qu’il enseigne à ne vivre que dans la bonté, dans le pardon et dans un amour qui n’exclut personne. Il guérit parce qu’il libère du pouvoir des choses, de l’auto tromperie et de l’égolatrie.

A HEALER

José Antonio Pagola. Translator: José Antonio Arroyo

According to Mark’s gospel, Jesus’ first apostolic appearance with his newly elected disciples was highlighted by the cure of a “man possessed by an unclean spirit.” This took place in the synagogue of Cafarnaun. The scene is described in full detail, from start to finish, showing the healing and liberating power of Jesus.

It was Sabbath and people wee gathered in the synagogue to listen to the commentary of the Law explained by the appointed Scribes. Jesus “began to teach” the Good News of God from the place where traditionally they taught the Law of Israel.

People were surprised as they listened to Jesus. Until then, they had been used to hear always old laws explained by the same old teachers, who had no special authority. Jesus was totally different. He spoke with authority and freedom. He did not show any fear as he spoke of a Good God.

Suddenly, “there was a man possessed by an unclean spirit” who began shouting, “Have you come to destroy us?” As he listened to Jesus’ words, the spirit felt threatened. Its religious power felt powerless. They were described as “unclean spirits”, hostile to God. What were those forces that impeded them from listening to Jesus? What perverse or hurtful experiences they felt when listening to the Good News that Jesus announced?

Jesus did not stop his teaching and he spoke sharply: “Be quiet! Come out of him!” And he ordered everyone to let the man listen to his Good News of God. He made the man recover his own peace as he listened to him.

The gospel narrative continues describing the cure in a very dramatic way: “the unclean spirit threw the man into convulsions and with a loud cry went out of him.” Jesus had freed the man from his inner slavery. He brought to an end the inner darkness and the terrible fear of God. From then on, the man would be free to listen to the Good News of Jesus.

There are many people who still have false images of God in their imagination that make them live in fear and ignorance. They see God not as a loving presence that invites them to live freely, but as a threatening shadow controlling their very existence. Jesus’ healing power always began by liberating people from such oppression.

Jesus’ words always encouraged trust and dispelled all sorts of fears. His parables spoke of God’s love, not of the blind fear of the Law. His very presence encouraged freedom and not submission. He brought about love rather than doubts; Jesus was a healer because he spoke only about kindness, pardon and a non-exclusive love. He cured because He freed us from the power of things, of self-deceit and our own idolatry.

 

SENDATZAILEA

José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Markosen arabera, espiritu gaiztoak hartua zen gizon bat sendatzea izan zen Jesusen jendaurreko lehen ekintza, Kafarnaumeko sinagogan. Pasadizo txundigarria da, irakurlea, hasieratik beretik, Jesusen indar sendatzaile eta askatzaileaz jabetu dadin.

Larunbata da eta herria sinagogan dago elkartua, lege-maisuek Legeaz egindako iruzkina entzuteko. Lehen aldiz aldarrikatu du Jesusek Jainkoaren Berri Ona, Israelen tradizio erlijiosoak ofizialki irakasten diren lekuan preseski.

Jendea harriturik gelditu da hari entzutean. Inpresioa dute ordu arte albiste zaharrak entzun izan dituztela, aginpiderik gabe jaulkiak. Besterik da Jesus. Ez du errepikatzen besteri entzuna. Aginpidez mintzo da. Askatasunez eta beldurrik gabe iragartzen du Jainko Onbera.

Bat-batean gizon bat «oihuka hasi da: Gu galtzera etorri al zara?» Jesusen mezua entzutean, mehatxupean ikusi du bere burua. Bere mundu erlijiosoak gainbehera egin du. Ebanjelariak diosku «espiritu gaiztoak», Jainkoaren kontrakoak hartua dela. Zein indar arrotzek eragozten dio Jesusi entzuten jarraitzea? Zer esperientzia kaltegarri eta zitalek hesitzen diote Jesus hots egiten ari den Jainko Onberaganako bidea?

Jesus ez da aztoratu. Gizon gizajoa gaitzak menderatua ikusi du, eta oihu degio: «Hago isilik eta irten hadi horren baitatik». Isiltzeko agindu die Jainkoarekin eta bere buruarekin topo egitea eragozten dien ahots gaizto horiei. Berreskura dezala, esaten dio gizonari, gizakiaren hondoaren hondoena saneatzen duen isiltasuna.

Era dramatikoan kontatu du sendatzea kontalariak. Suntsitzeko azken ahalegina eginez, espirituak gizona «bihur-bihurri egin eta, oihu bortitza botaz, irten zen». Gizona bere barne indarkeriatik askatzea lortu du Jesusek. Ilunari eta Jainkoarekiko ikarari hesia jarri die. Orduz gero entzun ahal izango du Jesusen Berri Ona.

Ez dira gutxi beren baitan Jainkoaz irudi faltsuak dituzten gizon-emakumeak, duintasunez eta egiaz bizitzea eragozten dietela. Modu kreatzailean bizitzera gonbidatzen duen presentzia adiskidetsutzat hartu ordez, beren bizitza kontrolatzen ari den itzal mehatxatzailetzat hartzen dute Jainkoa. Jainko zapaltzailetik askatuz hasten da Jesus sendatzen beti.

Haren hitzak konfiantza ematen du eta ikara galtzen. Haren parabolek Jainkoarekiko maitasunera zaramatzate, eta ez legeari itsuki atxikitzera. Haren presentziak askatasuna handiarazten du, eta ez mendetasuna; bizia maitatzea sustatzen du, eta ez erresumina. Jesusek sendatzen badu, inor baztertu gabe onberatasuna, barkazioa eta maitasuna bizitzen erakusten duelako da. Saneatzen badu, gauzen, buru-engainuaren eta egolatriaren boteretik askatzen duelako da.

 

GUARIDOR

José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat

Segons Marc, la primera actuació pública de Jesús va ser la curació d’un home posseït per un esperit maligne a la sinagoga de Cafarnaüm. És una escena colpidora, narrada perquè, des del començament, els lectors descobreixin la força guaridora i alliberadora de Jesús.

És dissabte i el poble es troba reunit a la sinagoga per escoltar el comentari de la Llei explicat pels escribes. Per primera vegada Jesús proclamarà la Bona Notícia de Déu precisament en el lloc on s’ensenya oficialment al poble les tradicions religioses d’Israel.

La gent queda sorpresa en escoltar-lo. Tenen la impressió que fins ara han estat escoltant notícies velles, explicades sense autoritat. Jesús és diferent. No repeteix el que ha sentit d’altres. Parla amb autoritat. Anuncia amb llibertat i sense pors un Déu Bo.

Tot d’una un home «es posà a cridar: Has vingut a destruir-nos?». En escoltar el missatge de Jesús, s’ha sentit amenaçat. El seu món religiós se li ensorra. Se’ns diu que està posseït d’un «esperit maligne», hostil a Déu. Quines forces estranyes li impedeixen de continuar escoltant Jesús? Quines experiències malèvoles i perverses li bloquegen el camí cap al Déu Bo que ell anuncia?

Jesús no s’acovardeix. Veu el pobre home oprimit pel mal, i crida: «Calla i surt d’aquest home». Ordena que callin aquestes veus malignes que no el deixen trobar-se amb Déu ni amb si mateix. Que recuperi el silenci que guareix el més profund de l’ésser humà.

El narrador descriu la curació de manera dramàtica. En un últim esforç per destruir-lo, l’esperit «el sacsejà violentament, llançà un gran xiscle i en va sortir». Jesús ha aconseguit alliberar l’home de la seva violència interior. Ha posat fi a les tenebres i la por de Déu. D’ara endavant podrà escoltar la Bona Notícia de Jesús.

No poques persones viuen al seu interior d’imatges falses de Déu que els fan viure sense dignitat i sense veritat. El senten, no com una presència amistosa que convida a viure de manera creativa, sinó com una ombra amenaçadora que controla la seva existència. Jesús sempre comença a curar alliberant d’un Déu opressor.

Les seves paraules desperten la confiança i fan desaparèixer les pors. Les seves paràboles atreuen cap a l’amor a Déu, no cap al sotmetiment cec a la llei. La seva presència fa créixer la llibertat, no les servituds, suscita l’amor a la vida, no el ressentiment. Jesús guareix perquè ensenya a viure només de la bondat, el perdó i l’amor que no exclou ningú. Guareix perquè allibera del poder de les coses, de l’autoengany i de l’egolatria.

CURADOR

José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo

Segundo Marcos, a primeira actuación pública de Xesús foi a curación dun home posuído por un espírito maligno na sinagoga de Cafarnaún. É unha escena sobrecolledora, narrada para que, dende o comezo, os lectores descubran a forza curadora e liberadora de Xesús.

É sábado e o pobo atópase reunido na sinagoga para escoitar o comentario da Lei explicado polos escribas. Por primeira vez Xesús vai proclamar a Boa Noticia de Deus precisamente no lugar onde se ensina oficialmente ao pobo as tradicións relixiosas de Israel.

A xente fica sorprendida ao escoitalo. Teñen a impresión de que ata agora estiveron a escoitar noticias vellas, ditas sen autoridade. Xesús é diferente. Non repite o que oíu a outros. Fala con autoridade. Anuncia con liberdade e sen medos a un Deus Bo.

De pronto un home «ponse a berrar: Viñeches a acabar con nós?». Ao escoitar a mensaxe de Xesús, sentiuse ameazado. O seu mundo relixioso derrúbaselle. Dísenos que está posuído por un «espírito inmundo», hostil a Deus. Que forzas estrañas lle impiden seguir escoitando a Xesús? Qué experiencias danosas e perversas lle bloquean o camiño cara ao Deus Bo que el anuncia?

Xesús non se acovarda. Vai ao pobre home oprimido polo mal, e berra: «Cala e sal del». Ordena que calen esas voces malignas que non o deixan atopar con Deus nin consigo mesmo. Que recupere o silencio que sanda o máis profundo do ser humano.

O narrador describe a curación de xeito dramático. Nun último esforzo por destruílo, o espírito retorceuno e, dando un berro moi forte, saíu». Xesús logrou liberar o home da súa violencia interior. Puxo fin ás tebras e ao medo a Deus. En diante poderá escoitar a Boa Noticia de Xesús.

Non poucas persoas viven no seu interior de imaxes falsas de Deus que as fan vivir sen dignidade e sen verdade. Sénteno, non como unha presenza amigábel que invita a vivir de xeito creativo, senón como unha sombra ameazadora que controla a súa existencia. Xesús sempre empeza a curar liberando dun Deus opresor.

As súas palabras espertan a confianza e fan desaparecer os medos. As súas parábolas atraen cara ao amor a Deus, non cara ao sometemento cego á lei. A súa presenza fai crecer a liberdade, non as servidumes; suscita o amor á vida, non o resentimento. Xesús cura porque ensina a vivir só da bondade, o perdón e o amor que non exclúe a ninguén. Sanda porque libera do poder das cousas, do autoengano e da egolatría.