
NO SOLO CRISIS ECONÓMICA
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, lagogalilea@hotmail.com
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).
ECLESALIA, 18/09/13.- “No podéis servir a Dios y al Dinero”. Estas palabras de Jesús no pueden ser olvidadas en estos momentos por quienes nos sentimos sus seguidores, pues encierran la advertencia más grave que ha dejado Jesús a la Humanidad. El Dinero, convertido en ídolo absoluto, es el gran enemigo para construir ese mundo más justo y fraterno, querido por Dios.
Desgraciadamente, la Riqueza se ha convertido en nuestro mundo globalizado en un ídolo de inmenso poder que, para subsistir, exige cada vez más víctimas y deshumaniza y empobrece cada vez más la historia humana. En estos momentos nos encontramos atrapados por una crisis generada en gran parte por el ansia de acumular.
Prácticamente, todo se organiza, se mueve y dinamiza desde esa lógica: buscar más productividad, más consumo, más bienestar, más energía, más poder sobre los demás… Esta lógica es imperialista. Si no la detenemos, puede poner en peligro al ser humano y al mismo Planeta.
Tal vez, lo primero es tomar conciencia de lo que está pasando. Esta no es solo una crisis económica. Es una crisis social y humana. En estos momentos tenemos ya datos suficientes en nuestro entorno y en el horizonte del mundo para percibir el drama humano en el que vivimos inmersos.
Cada vez es más patente ver que un sistema que conduce a una minoría de ricos a acumular cada vez más poder, abandonando en el hambre y la miseria a millones de seres humanos, es una insensatez insoportable. Inútil mirar a otra parte.
Ya ni las sociedades más progresistas son capaces de asegurar un trabajo digno a millones de ciudadanos. ¿Qué progreso es este que, lanzándonos a todos hacia el bienestar, deja a tantas familias sin recursos para vivir con dignidad?
La crisis está arruinando el sistema democrático. Presionados por las exigencias del Dinero, los gobernantes no pueden atender a las verdaderas necesidades de sus pueblos. ¿Qué es la política si ya no está al servicio del bien común?
La disminución de los gastos sociales en los diversos campos y la privatización interesada e indigna de servicios públicos como la sanidad seguirán golpeando a los más indefensos generando cada vez más exclusión, desigualdad vergonzosa y fractura social.
Los seguidores de Jesús no podemos vivir encerrados en una religión aislada de este drama humano. Las comunidades cristianas pueden ser en estos momentos un espacio de concienciación, discernimiento y compromiso. Nos hemos de ayudar a vivir con lucidez y responsabilidad. La crisis nos puede hacer más humanos y más cristianos. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).
NON SOLO CRISI ECONOMICA
José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo
Non potete servire Dio e la Ricchezza. Queste parole di Gesù non possono essere dimenticate in questi momenti da noi che ci sentiamo suoi seguaci, poiché racchiudono l’avvertimento più grave che Gesù abbia lasciato all’Umanità. Il Denaro, convertito in idolo assoluto, è il grande nemico se si vuole costruire quel mondo più giusto e fraterno voluto da Dio.
Disgraziatamente, la Ricchezza è diventatanel nostro mondo globalizzato un idolo d’immenso potere che, per sussistere, esige sempre più vittime e disumanizza e impoverisce sempre più la storia umana. In questo momento ci troviamo intrappolati da una crisi generata in gran parte dall’ansia di accumulare.
Praticamente tutto si organizza, si muove e dinamizza secondo questa logica: cercare più produttività, più consumo, più benessere, più energia, più potere sugli altri… Questa logica è imperialista. Se non la fermiamo, può mettere in pericolo l’essere umano e lo stesso Pianeta.
Forse, la prima cosa è prendere coscienza di quel che sta avvenendo. Questa non è solo una crisi economica. È una crisi sociale e umana. In questi momenti abbiamo già dati sufficienti nel nostro ambiente e nell’orizzonte del mondo per percepire il dramma umano nel quale viviamo immersi.
È sempre più evidente che un sistema che conduce una minoranza di ricchi ad accumulare sempre più potere, abbandonando nella fame e nella miseria milioni di esseri umani, è una insensatezza insopportabile. Inutile distogliere lo sguardo.
Ormai neanche le società più progressiste sono capaci di assicurare un lavoro degno a milioni di cittadini. Che progresso è questo che, spingendoci tutti verso il benessere, lascia tante famiglie senza mezzi per vivere con dignità?
La crisi sta mandando in rovina il sistema democratico. Pressati dalle esigenze del Denaro, i governanti non possono provvedere alle vere necessità dei loro popoli. Che cosa è la politica se non è più al servizio del bene comune?
La diminuzione delle spese sociali nei diversi campi e la privatizzazione interessata e indegna di servizi pubblici come la sanità, continueranno a colpire i più indifesi, generando sempre più esclusione, vergognosa disuguaglianza e rottura sociale.
Noi seguaci di Gesù non possiamo vivere chiusi in una religione isolata da questo dramma umano. Le comunità cristianepossono essere in questi momenti uno spazio di coscientizzazione, discernimento e impegno. Dobbiamo aiutarci a vivere con lucidità e responsabilità. La crisi può farci più umani e più cristiani.
EZ DA SOILIK KRISI EKONOMIKOA
José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain
«Ezin izan zarete Jainkoaren eta Diruaren zerbitzari». Jesusen hitz hauek ezin ahaztu ditugu momentu hauetan haren jarraitzaile sentitzen garenok; izan ere, Jesusek Gizadiari egin dion oharpenik larriena da. Dirua, idolo absolutu bihurtua, da etsai handia Jainkoak nahi duen mundu zuzenago eta anai-arreba artekoago bat eraiki ahal izateko.
Tamalez, Aberastasuna, gure mundu globalizatu honetan, egundoko boterea duen idolo bilakatu da; irauteko, gero eta biktima gehiago eskatzen ditu, gero eta pobreago bihurtzen du giza historia. Momentu hauetan krisialdi batek harrapaturik gaude; hein handian, metatzeko antsiak eragindako krisialdiak, alegia.
Esateko, dena da antolatzen, mugitzen eta dinamizatzen logika honen arabera: produktibitate, kontsumo, ongizate, energia, gainerakoen gainean botere… handiagoa. Inperialista da logika hau. Gelditzen ez badugu, arriskuan jar litzake gizakia eta Planetan bera.
Agian, lehenengo gauza jabetzea da zer gertatzen ari den. Ez da soilik krisi ekonomikoa. Gizarte eta giza krisia da. Momentu honetan aski datu ditugu geure inguruan eta munduaren horizontean, zein giza dramatan murgildurik bizi garen sumatzeko.
Gero eta garbiago da ezen sistema hau, milioika pertsona goseak eta miserian utziz, aberatsen gutxiengo bat gero eta gehiago metatzera daraman hau, jasanezineko zorakeria dela. Alferrik da beste aldera begira jartzea.
Jadanik, gizarte aurrerakoienak berak ere ez dira gai milioika hiritarri lan duin bat eskaintzeko. Zer-nolako aurrerapena da hau, guztiok ongizatera bultzatzen gaituelarik, hainbat eta hainbat familia duintasunez bizitzeko baliabiderik gabe uzten duen hau?
Krisialdi hau lur joarazten ari da sistema demokratikoa. Diruaren eskakizunek hertsaturik, gobernu-agintariek ezin jaramon egin diete beren herritarren egiazko premiei. Zer da, beraz, politika, jada guztien onaren zerbitzura ez badago?
Eremu desberdinetako gastu sozialen gutxitzeak eta zerbitzu publikoen, adibidez osasungintzaren, pribatizazio interesatu eta duingabeak babesgabeenei erasotzen jarraituko dute; horrek, jakina, gero eta zokoratze, ez-parekotasun lotsagabe eta haustura sozial handiagoak eragingo ditu.
Jesusen jarraitzaileok ezin bizi gara erlijioan hesiturik, giza drama honetatik aparte. Kristau-elkarteak, une honetan, ingurumen egoki izan daitezke kontzientziazioa, bereizketa eta konpromisoa eragiteko. Elkar lagundu beharra dugu azti eta erantzukizunez bizitzen. Krisialdiak gizakoiago eta kristauago bihur gaitzake.
NO NOMÉS CRISI ECONÒMICA
José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat
«No podeu servir alhora Déu i el diner.» Aquestes paraules de Jesús no poden ser oblidades en aquests moments pels qui ens sentim seguidors seus, ja que contenen l’advertència més greu que ha deixat Jesús a la humanitat. El diner, convertit en ídol absolut, és el gran enemic per construir aquest món més just i més fratern, volgut per Déu.
Malauradament, la riquesa s’ha convertit en el nostre món globalitzat en un ídol d’immens poder que, per subsistir, exigeix cada vegada més víctimes i deshumanitza i empobreix cada vegada més la història humana. En aquests moments ens trobem atrapats per una crisi generada en gran part per l’afany d’acumular.
Pràcticament, tot s’organitza, es mou i dinamitza des d’aquesta lògica: cercar més productivitat, més consum, més benestar, més energia, més poder sobre els altres… Aquesta lògica és imperialista. Si no l’aturem, pot posar en perill l’ésser humà i el mateix Planeta.
Potser, el primer és prendre consciència del que està passant. Aquesta no és només una crisi econòmica. És una crisi social i humana. En aquests moments tenim ja dades suficients en el nostre entorn i en l’horitzó del món per percebre el drama humà en què vivim immersos.
Cada vegada és més palès de veure que un sistema que condueix a una minoria de rics a acumular cada vegada més poder, abandonant a la fam i la misèria a milions d’éssers humans, és una insensatesa insuportable. Inútil mirar cap a una altra banda.
Ni les societats més progressistes són capaces d’assegurar un treball digne a milions de ciutadans. Quin progrés és aquest que, llançant-nos a tots cap al benestar, deixa tantes famílies sense recursos per viure amb dignitat?
La crisi està arruïnant el sistema democràtic. Pressionats per les exigències del diner, els governants no poden atendre les veritables necessitats dels seus pobles. Què és la política si ja no està al servei del bé comú?
La disminució de les despeses socials en els diversos camps i la privatització interessada i indigna de serveis públics com la sanitat continuaran colpejant els més indefensos generant cada vegada més exclusió, desigualtat vergonyosa i fractura social.
Els seguidors de Jesús no podem viure tancats en una religió aïllada d’aquest drama humà. Les comunitats cristianes poden ser en aquests moments un espai de conscienciació, discerniment i compromís. Ens hem d’ajudar a viure amb lucidesa i responsabilitat. La crisi ens pot fer més humans i més cristians.
NON SÓ CRISE ECONÓMICA
José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo
“Non podedes servir a Deus e ao Diñeiro”. Estas palabras de Xesús non poden ser esquecidas nestes momentos por quen nos sentimos os seus seguidores, pois conteñen a advertencia máis grave que deixou Xesús á Humanidade. O Diñeiro, convertido en ídolo absoluto, é o gran inimigo para construírmos ese mundo máis xusto e fraterno, querido por Deus.
Desgraciadamente, a Riqueza converteuse no noso mundo globalizado nun ídolo de inmenso poder que, para subsistir, esixe cada vez máis vítimas e deshumaniza e empobrece cada vez máis a historia humana. Nestes momentos atopámonos atrapados por unha crise xerada en gran parte pola ansia de acumular.
Practicamente, todo se organiza, move e dinamiza desde esa lóxica: buscarmos máis produtividade, máis consumo, máis benestar, máis enerxía, máis poder sobre os demais… Esta lóxica é imperialista. Se non a detemos, pode poñer en perigo ao ser humano e ao mesmo Planeta.
Certamente, o primeiro é tomar conciencia do que está pasando. Esta non é só unha crise económica. É unha crise social e humana. Nestes momentos temos xa datos suficientes na nosa contorna e no horizonte do mundo para percibirmos o drama humano no que vivimos inmersos.
Cada vez é máis patente vermos un sistema que conduce a unha minoría de ricos a acumular cada vez máis poder, abandonando na fame e na miseria a millóns de seres humanos, é unha insensatez insoportábel. Inútil mirarmos para outra parte.
Xa nin as sociedades máis progresistas son capaces de aseguraren un traballo digno a millóns de cidadáns. Que progreso é este que, lanzándonos a todos cara ao benestar, deixa a tantas familias sen recursos para vivir con dignidade?
A crise está arruinando o sistema democrático. Coaccionados polas esixencias do Diñeiro, os gobernantes xa non poden atenderen ás verdadeiras necesidades dos seus pobos. Que é a política se xa non está ao servizo do ben común?
A diminución dos gastos sociais nos diversos campos e a privatización interesada e indigna de servizos públicos que, como a sanidade, seguirán golpeando aos máis indefensos, xerando cada vez máis exclusión, desigualdade vergoñenta e fractura social.
Os seguidores de Xesús non podemos vivirmos encerrados nunha relixión illada deste drama humano. As comunidades cristiás poden seren nestes momentos un espazo de concienciación, discernimento e compromiso. Temos de axudarnos a vivirmos con lucidez e responsabilidade. A crise pódenos facer máis humanos e máis cristiáns.
不只是经济危机
若瑟×安多尼∙帕戈拉. 翻译者: 宁远
“你们不能侍奉天主而又侍奉金钱”。在这个时代,我们既自认为耶稣的门徒,就不能忘记他说的这句话,因为它包涵了耶稣留给人类最重要的劝谕。今天,金钱,已经变成了绝对的偶像,是建设一个更加正义、友爱、天主愿意的世界的最大敌人。
不幸的是,财富已经变成当今世界的霸权,越来越多的人成为它的牺牲品,人类历史也越来越贫穷。因着积累财富的渴望,我们被经济危机蒙蔽了双眼。
可以说,所有的一切都是围绕这个逻辑来组织、活动的:寻找更多的产品,更多消费,更舒服的生活,更多能源,更多凌驾于他人的权势……这是帝国主义的逻辑。如果我们不阻止它,整个人类和地球都将面临危险。
也许,首先要对正在发生的事有一个清楚的意识。这是一个社会危机,更是一个人性危机。在这个时候,我们已经有足够的数据(我们身边的与整个世界的)来清楚看到这个我们正生活其中的悲剧。
我们可以越来越清楚地看到这个体系已经不可能再继续下去了:它制造出一小部分越来越强大的富人,把千千万万的人抛弃在贫穷与饥饿中。对此视而不见不能改变事实。
现在,就是发展最快的社会也无法市为民提供一份有尊严的工作。这到底是什么发展?我们朝舒适的生活扑去,却使那么多的家庭无法度一个有尊严的生活?
危机正摧毁着民主体系。金钱的需求追赶着各国政府,使他们无法照顾人民的真正需要。如果政治已经不再为共同利益服务,那它是什么?
各种社会领域的开支的不断缩减,像社会保险这样的公共服务的私有化,持续打击着那些最弱小的人,制造出越来越多的排除异己,令人羞耻的不平衡与破碎的社会。
我们耶稣的门徒们不能再封闭在一个与世隔绝的宗教里,无视这个人类悲惨。在这个时刻,基督徒团体可以成为唤醒人们意识,分辨与承诺的空间。我们应帮助他人看得更清楚,更负责任地生活。危机可以帮助我们变成更人性化,更像基督徒。