28 Tiempo ordinario (A) Mateo 22, 1-14
INVITACIÓN
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, vgentza@euskalnet.net
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).

ECLESALIA, 05/10/11.- A través de sus parábolas Jesús va descubriendo a sus seguidores cómo experimenta a Dios, cómo interpreta la vida desde sus raíces más profundas y cómo responde a los enigmas más recónditos de la condición humana.

Quien entra en contacto vivo con sus parábolas comienza a cambiar. Algo «sucede» en nosotros. Dios no es como lo imaginamos. La vida es más grande y misteriosa que nuestra rutina convencional de cada día. Es posible vivir con un horizonte nuevo. Escuchemos el punto de partida de la parábola llamada «Invitación al Banquete».

Según el relato, Dios está preparando una fiesta final para todos sus hijos e hijas, pues a todos quiere ver sentados junto a él, en torno a una misma mesa, disfrutando para siempre de una vida plena. Esta imagen es una de las más queridas por Jesús para sugerir el final último de la historia humana.

Frente a tantas imágenes mezquinas de un Dios controlador y justiciero que impide a no pocos saborear la fe y disfrutar de la vida, Jesús introduce en el mundo la experiencia de un Dios que nos está invitando a compartir con él una fiesta fraterna en la que culminará lo mejor de nuestros esfuerzos, anhelos y aspiraciones.

Jesús dedica su vida entera a difundir la gran invitación de Dios: «El banquete está preparado. Venid». Este mensaje configura su modo de anunciar a Dios. Jesús no predica doctrina, despierta el deseo de Dios. No impone ni presiona. Invita y llama. Libera de miedos y enciende la confianza en Dios. En su nombre, acoge a su mesa a pecadores e indeseables. A todos ha de llegar su invitación.

Los hombres y mujeres de hoy necesitan descubrir el Misterio de Dios como Buena Noticia. Los cristianos hemos de aprender a hablar de él con un lenguaje más inspirado en Jesús, para deshacer malentendidos, aclarar prejuicios y eliminar miedos introducidos por un discurso religioso lamentable que ha alejado a muchos de ese Dios que nos está esperando con todo preparado para la fiesta final.

En estos tiempos en los que el descrédito de la religión está impidiendo a muchos escuchar la invitación de Dios, hemos de hablar de su Misterio de Amor con humildad y con respeto a todos, sin forzar las conciencias, sin ahogar la vida, despertando el deseo de verdad y de luz que sigue vivo en lo más íntimo del ser humano.

Es cierto que la llamada religiosa encuentra hoy el rechazo de muchos, pero la invitación de Dios no se ha apagado. La pueden escuchar todos los que en el fondo de sus conciencias escuchan la llamada del bien, del amor y de la justicia. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).

 

CONVITE

José Antonio Pagola. Tradução: Antonio Manuel Álvarez Pérez

Através das Suas parábolas Jesus vai mostrando aos Seus seguidores como experiencia Deus, como interpreta a vida desde as suas raízes mais profundas e como responde aos enigmas mais recônditos da condição humana.

Quem entra em contacto vivo com as Suas parábolas começa a mudar. Algo «acontece» em nós. Deus não é como o imaginamos. A vida é maior e mais misteriosa que a nossa rotina convencional de cada dia. É possível viver com um horizonte novo. Escutemos o ponto de partida da parábola chamada «Convite ao Banquete».

Segundo o relato, Deus está a preparar uma festa final para todos os Seus filhos e filhas, pois a todos quer ver sentados junto a Ele, em torno a uma mesma mesa, disfrutando para sempre de uma vida plena. Esta imagem é uma das mais queridas por Jesus para sugerir o final último da história humana.

Frente a tantas imagens mesquinhas de um Deus controlador e justiceiro que impede a não poucos de saborear a fé e disfrutar da vida, Jesus introduz no mundo a experiência de um Deus que nos está a convidar a partilhar com Ele uma festa fraterna em que culminará o melhor dos nossos esforços, desejos e aspirações.

Jesus dedica a Sua vida inteira a difundir o grande convite de Deus: «O banquete está preparado. Vinde». Esta mensagem configura o Seu modo de anunciar Deus. Jesus não predica doctrina, desperta o desejo de Deus. Não impõem nem pressiona. Convida e chama. Liberta de medos e acende a confiança em Deus. Em Seu nome, acolhe à Sua mesa pecadores e indesejáveis. A todos há-de chegar o Seu convite.

Os homens e mulheres de hoje necessitam descobrir o Mistério de Deus como Boa Nova. Os cristãos, temos de aprender a falar Dele com uma linguagem mais inspirada em Jesus, para desfazer mal-entendidos, aclarar preconceitos e eliminar medos introduzidos por um discurso religioso lamentável que afastou muitos, desse Deus que nos está a esperar com tudo preparado para a festa final.

Nestes tempos em que o descrédito da religião está a impedir muitos de ouvir o convite de Deus, temos de falar do seu Mistério de Amor com humildade e com respeito a todos, sem forçar as consciências, sem abafar a vida, despertando o desejo de verdade e de luz que continua vivo no mais íntimo do ser humano.

É certo que a chamada religiosa encontra hoje a rejeição de muitos, mas o convite de Deus não se apagou. Podem-se escutar todos os que no fundo das Suas consciências escutam a chamada do bem, do amor r da justiça.

 

INVITO

José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo

Attraverso le sue parabole, Gesù va rivelando ai suoi seguaci come egli sperimenta Dio, come interpreta la vita dalle sue radici più profonde e come risponde agli enigmi più reconditi della condizione umana.

Chi entra in contatto vivo con le sue parabole comincia a cambiare. Qualcosa ”accade” in noi. Dio non è come lo immaginiamo. La vita è più grande e misteriosa della nostra routine convenzionale di ogni giorno. Ė possibile vivere con un orizzonte nuovo. Ascoltiamo il punto di partenza della parabola intitolata “Invito al Banchetto”

Secondo il racconto, Dio sta preparando una festa finale per tutte le figlie e i figli, poiché tutti vuol vedere seduti insieme a lui, intorno a alla stessa mensa, godendo per sempre di una vita piena. Quest’immagine è una delle più care a Gesù per suggerire la fine ultima della storia umana.

Di fronte a tante immagini meschine di un Dio controllore e giustiziere che impedisce a non pochi di assaporare la fede e godere della vita, Gesù introduce nel mondo l’esperienza di un Dio che ci sta invitando a condividere con lui una festa fraterna in cui culminerà il meglio dei nostri sforzi, aneliti e aspirazioni

Gesù dedica la vita intera a diffondere il grande invito di Dio: Ho preparato il mio pranzo… Venite alle nozze. Questo messaggio configura il suo modo di annunciare Dio. Gesù non predica dottrina, risveglia il desiderio di Dio. Non impone; né fa pressione. Invita e chiama. Libera da paure e accende la fiducia in Dio. Nel suo nome, accoglie alla sua mensa i peccatori e gli indesiderati. A tutti deve arrivare il suo invito.

Le donne e gli uomini di oggi hanno bisogno di scoprire il Mistero di Dio come Buona Notizia. Noi cristiani dobbiamo imparare a parlare di lui con un linguaggio più ispirato a Gesù, per superare malintesi, chiarire pregiudizi ed eliminare paure introdotte da un discorso religioso deplorevole che ha allontanato molti da quel Dio che ci sta aspettando con tutto pronto per la festa finale

In questi tempi in cui il discredito della religione sta impedendo a molti di ascoltare l’invito di Dio, dobbiamo parlare del suo Mistero d’Amorecon umiltà e con rispetto per tutti, senza forzare le coscienze, senza soffocare la vita, risvegliando il desiderio di verità e di luce che è sempre vivo nel più intimo dell’essere umano.

Certo, la chiamata religiosa incontra oggi il rifiuto di molti, ma l’invito di Dio non si è spento. Lo possono ascoltare tutti quelli che nel fondo della loro coscienza ascoltano la chiamata del bene, dell’amore e della giustizia.

 

INVITATION

José Antonio Pagola, Traducteur: Carlos Orduna, csv

A travers ses paraboles, Jésus révèle progressivement à ses disciples son expérience de Dieu, son interprétation de la vie à partir de ses racines les plus profondes et sa manière de répondre aux énigmes les plus cachées de la condition humaine.

Celui qui entre en contact vivant avec ses paraboles, commence à changer. Il lui “arrive” quelque chose. Dieu n’est pas tel que nous l’imaginons. La vie est plus grande et plus mystérieuse que notre routine conventionnelle de chaque jour. Il est possible de vivre avec un horizon nouveau. Ecoutons le point de départ de la parabole connue comme « Invitation au banquet »

Selon le récit, Dieu est en train de préparer une fête finale pour tous ses fils et pour toutes ses filles, car il veut nous voir tous assis auprès de lui, autour d’une même table, jouissant pour toujours d’une vie en plénitude. Cette image est l’une des plus aimées de Jésus pour suggérer la fin dernière de l’histoire humaine.

Face à tant d’images mesquines d’un Dieu contrôleur et justicier, empêchant nombre de personnes de savourer la foi et de jouir de la vie, Jésus introduit dans le monde l’expérience d’un Dieu qui nous invite à partager avec lui une fête fraternelle qui sera le sommet de nos efforts, de nos désirs et de nos aspirations, les meilleurs.

Jésus consacre sa vie entière à répandre la grande invitation de Dieu : « Le banquet est préparé. Venez-y ». C’est ce message qui configure sa façon d’annoncer Dieu. Jésus ne prêche pas une doctrine, il éveille le désir de Dieu. Il n’impose ni ne presse (pas). Il invite et il appelle. Il nous libère de nos peurs et allume la confiance en Dieu. C’est en son nom qu’il accueille des pécheurs et des indésirables à sa table. Son invitation doit rejoindre tout le monde.

Les hommes et les femmes d’aujourd’hui ont besoin de découvrir le Mystère de Dieu en tant que Bonne Nouvelle. Nous chrétiens, nous devons apprendre à en parler avec un langage plus inspiré en Jésus, afin de faire cesser des malentendus, éclairer des préjugés et éliminer les peurs introduites par un discours religieux lamentable qui a éloigné beaucoup de personnes de ce Dieu qui nous attend avec une fête finale toute préparée.

En ces temps où le discrédit de la religion empêche maintes personnes d’entendre l’invitation de Dieu, nous devons parler de son Mystère d’amour avec humilité et en respectant chaque personne, sans forcer les consciences, sans étouffer la vie mais en éveillant le désir de vérité et de lumière qui reste toujours vivant au plus intime de l’être humain.

Il est vrai que l’appel religieux trouve aujourd’hui le refus de beaucoup de monde, mais l’invitation de Dieu ne s’est pas éteinte. Elle peut être entendue par tous ceux qui au fond de leurs consciences écoutent l’appel du bien, de l’amour et de la justice.

 

INVITATION TO A BANQUET

José Antonio Pagola. Translator: José Antonio Arroyo

It was through his parables that Jesus explained to his followers his relationship with God the Father, as well as some of life’s more profound experiences and our response to some human situations.

Those who really understand Jesus’ parables are able to change their lives. Something actually happens to us. God is not what most of us have always imagined. Life is much greater and mysterious than our daily routine. We should be able to live with new horizons and expectations. Let us listen to this parable known as the “Wedding Banquet.”

According to the narrative, God is preparing a final banquet for all his sons and daughters, and he wants all of them seated at the same table with him and enjoy the feast for all eternity. This image or parable of a banquet, in fact, is Jesus’ favourite way of explaining the history of human life.

Contrary to so many unfair images of a cruel and revengeful God that keep many from enjoying a life of faith, Jesus brought us a new experience of God like a loving Father who invites us to share a family banquet to celebrate in the best way possible all our greatest expectations and dreams.

Jesus dedicates his whole life to announce this great invitation from God: “I have my banquet all prepared…Come to the wedding.” In this way, he wants to make public God’s love. Jesus does not preach or teach any doctrine: he simply wants everyone to run towards God. He does not oblige or put any kind of pressure. He calls and invites everyone. Without any discrimination, he makes everyone to trust in God. In his name, he extends his invitation to sinners and everyone he could find. The invitation is open to all.

Men and women today need to discover the mystery of God as “Good News”. Christians must learn to speak about God in a language that is closer to Jesus’ life and Gospel and to get rid of all false ideas, prejudices that have been created by unfortunate and very harmful religious images about a God that is waiting for us at the end of our lives.

At a time when religion is being discredited and so many people are unable to listen to God’s invitation, we must announce God’s Mystery of Love with humility and respect for all people. We must not challenge any conscience or question anyone’s way of life. On the contrary, we must awaken the desire for truth and light that every human being enjoys.

It is true, of course, that much of today’s world does not feel attracted to any kind of religious call or invitation. But God’s invitation is still alive and will be heard in the conscience of those who can hear the call of goodness, love and justice.

 

GONBITA

José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Bere parabolak direla medio, Jesus agertuz doa bere ikasleei nola esperimentatzen duen Jainkoa, nola interpretatzen duen bizitza beronen sustrairik sakonenetatik eta nola erantzuten dien gizakiaren enigmarik ezkutuenei.

Haren parabolekin harreman biziak izaten haste dena aldatzen hasten da. Zerbait «gertatzen da» gu baitan. Jainkoa ez da guk imajinatzen dugun bezalakoa. Eguneroko bizitza ohikoa baino handiago eta misteriotsuagoa da. Daitekeena da bizitzeko beste horizonte bat ukaitea. Entzun dezagun «Jaiotordurako Gonbita» izeneko parabolaren abiapuntua.

Testuaren arabera, seme-alaba guztientzat azkenerako jai bat prestatzen ari da Jainkoa, zeren guztiak nahi baititu ikusi bere ondoan eseririk, mahai baten inguruan, bizi beteaz betiko gozatzen. Jesusek gehienik maite dituenetakoa da irudi hau giza historiaren azkena iradokitzeko.

Jenderi askori fedeaz aho gozatzea eta bizitzaz gozatzea eragozten dioten Jainko kontrolatzaile eta zorrotzaren hainbat eta hainbat irudi zekenen kontra, Jainkoaren beste esperientzia bat agertu du Jesusek munduan: berarekin anai-arreba arteko jaia partekatzera gonbidatzen gaituen esperientzia, zeinetan joko baitu gailurra gure ahaleginen, antsien eta ametsen punturik onenak.

Jainkoaren gonbit handi hau zabaltzen eman du Jesusek bere bizitza osoa: «Jaiotordua prest dago. Zatozte». Mezu honek borobiltzen du Jainkoa hots egiteko Jesusek bizi izan duen biziera. Jesusek ez du predikatzen dotrina bat, Jainkoaren desira esnatzen du. Ez du inor ezertara behartzen, ez hertsatzen. Gonbidatu eta deitu: horra haren jokabidea. Beldurra kendu eta Jainkoaganako konfiantza piztu. Jainkoaren izenean, bekatariak eta jende mespretxatua onartzen ditu mahaian. Guztiengana iritsi behar du haren gonbit honek.

Jainkoaren Misterioa Berri On dela aurkitu beharra dute gaur egungo gizon-emakumeek. Kristauek ikasi beharra dugu Jainkoaren Misterioaz Jesusengan arnastuagoa den hizkeraz hitz egiten; hain zuzen, oker-ulertzeak desegiteko, aurreiritziak argitzeko eta beldurra ezabatzeko; hain juxtu, horrelako asko sartu izan baitu gure artean hizkera erlijioso tamalgarri batek, azken jairako dena prestaturik zain dugun Jainko horrengandik jende askori urruntzera eraginez.

Aldi honetan, erlijioaren izen txarra jende askori Jainkoaren gonbita entzutea galarazten ari den honetan, haren Maitasunaren Misterioaz apaltasunez eta jende guztia errespetatuz hitz egin behar dugu, inor behartu gabe, bizitza ito gabe, gizakiaren bihotzean bizirik jarraitzen duen egiaren eta argiaren desira esnaraziz.

Egia da dei erlijiosoari uko egiten diola gaur egun jende askok; alabaina, Jainkoaren gonbita ez da itzali. Bere bihotz barnean ongiaren, maitasunaren eta zuzentasunaren deia entzuten duten guztiek entzun dezakete hura.

 

INVITACIÓ

José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat

A través de les seves paràboles Jesús va descobrint als seus seguidors com experimenta Déu, com interpreta la vida des de les seves arrels més profundes i com respon als enigmes més recòndits de la condició humana.

Qui entra en contacte viu amb les seves paràboles comença a canviar. Alguna cosa «passa» en nosaltres. Déu no és com l’imaginem. La vida és més gran i més misteriosa que la nostra rutina convencional de cada dia. És possible viure amb un horitzó nou. Escoltem el punt de partida de la paràbola anomenada «del banquet de noces».

Segons el relat, Déu està preparant una festa final per tots els seus fills i filles, doncs vol veure’ls tots asseguts al seu costat, al voltant d’una mateixa taula, gaudint per sempre d’una vida plena. Aquesta imatge és una de les més estimades per Jesús per suggerir el final últim de la història humana.

Davant tantes imatges mesquines d’un Déu controlador i justicier que impedeix a no pocs assaborir la fe i gaudir de la vida, Jesús introdueix en el món l’experiència d’un Déu que ens està convidant a compartir amb ell una festa fraterna en què culminarà el millor dels nostres esforços, anhels i aspiracions.

Jesús dedica la seva vida sencera a difondre la gran invitació de Déu: « Ja tinc preparat el meu banquet. Veniu a les noces! ». Aquest missatge configura la seva manera d’anunciar Déu. Jesús no predica doctrina, desperta el desig de Déu. No imposa ni pressiona. Convida i crida. Allibera de pors i encén la confiança en Déu. En el seu nom, acull a la seva taula pecadors i indesitjables. A tots ha d’arribar la seva invitació.

Els homes i les dones d’avui necessiten descobrir el Misteri de Déu com a Bona Notícia. Els cristians hem d’aprendre a parlar-ne amb un llenguatge més inspirat en Jesús, per desfer malentesos, aclarir prejudicis i eliminar pors introduïts per un discurs religiós lamentable que ha allunyat molts d’aquest Déu que ens espera amb tot preparat per a la festa final.

En aquests temps en què el descrèdit de la religió està impedint a molts d’escoltar la invitació de Déu, hem de parlar del seu Misteri d’Amor amb humilitat i amb respecte a tothom, sense forçar les consciències, sense ofegar la vida, despertant el desig de veritat i de llum que segueix viu en el més íntim de l’ésser humà.

És cert que la crida religiosa troba avui el rebuig de molts, però la invitació de Déu no s’ha apagat. La poden escoltar tots els qui en el fons de les seves consciències escolten la crida del bé, de l’amor i de la justícia.

 

CONVITE

José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo

A través das súas parábolas Xesús vai descubrindo aos seus seguidores como experimenta a Deus, como interpreta a vida dende as súas raíces máis profundas e como responde aos enigmas máis recónditos da condición humana.

Quen entra en contacto vivo coas súas parábolas comeza a cambiar. Algo «sucede» en nós. Deus non é como o imaxinamos. A vida é máis grande e misteriosa do que a nosa rutina convencional de cada día. É posíbel vivir cun horizonte novo. Escoitemos o punto de partida da parábola chamada «Convite ao Banquete».

Segundo o relato, Deus está a preparar unha festa final para todos os seus fillos e fillas, pois a todos quere ver sentados xunto del, en torno a unha mesma mesa, gozando para sempre dunha vida plena. Esta imaxe é unha das máis queridas por Xesús para suxerir o final último da historia humana.

Fronte a tantas imaxes mesquiñas dun Deus controlador e xusticeiro que impide a non poucos saborear a fe e gozar da vida, Xesús introduce no mundo a experiencia dun Deus que nos está a invitar a compartir con el unha festa fraterna na que culminará o mellor dos nosos esforzos, anhelos e aspiracións.

Xesús dedica a súa vida enteira a difundir o grande convite de Deus: «O banquete está preparado. Vinde». Esta mensaxe configura o seu modo de anunciar a Deus. Xesús non predica doutrina, esperta o desexo de Deus. Non impón nin preme. Invita e chama. Libera de medos e acende a confianza en Deus. No seu nome, acolle na súa mesa a pecadores e indesexábeis. A todos ten de chegar o seu convite.

Os homes e mulleres de hoxe necesitan descubrir o Misterio de Deus como Boa Noticia. Os cristiáns han aprender a falar del cunha linguaxe máis inspirada en Xesús, para desfacer malentendidos, aclarar prexuízos e eliminar medos introducidos por un discurso relixioso lamentábel que afastou a moitos dese Deus que nos está a esperar con todo preparado para a festa final.

Nestes tempos nos que o descrédito da relixión está a impedir a moitos escoitar o convite de Deus, temos de falar do seu Misterio de Amor con humildade e con respecto a todos, sen forzar as conciencias, sen afogar a vida, espertando o desexo da verdade e da luz que segue vivo no máis íntimo do ser humano.

É certo que a chamada relixiosa atopa hoxe o rexeitamento de moitos, pero o convite de Deus non se apagou. Pódena escoitar todos os que no fondo das súas conciencias escoitan a chamada do ben, do amor e da xustiza.