29 Tiempo ordinario (A) Mateo 22, 15-21
VÍCTIMAS
JOSÉ ANTONIO PAGOLA, vgentza@euskalnet.net
SAN SEBASTIÁN (GUIPUZCOA).
ECLESALIA, 12/10/11.- La pregunta que hacen a Jesús algunos sectores fariseos, confabulados con partidarios de Antipas, es una trampa preparada con astucia para ir preparando un clima propicio para eliminarlo: «¿Es lícito pagar impuesto al César o no?».
Si dice que es lícito, Jesús quedará desprestigiado ante el pueblo y perderá su apoyo: así será más fácil actuar contra él. Si dice que no es lícito, podrá ser acusado de agitador subversivo ante los romanos que, en las fiestas de Pascua ya próximas, suben a Jerusalén para ahogar cualquier conato de rebelión contra el César.
Antes que nada, Jesús les pide que le muestren «la moneda del impuesto» y que le digan de quién es la imagen y la inscripción. Los adversarios reconocen que la imagen es del César como dice la inscripción: Tiberio César, Hijo augusto del Divino Augusto. Pontífice Máximo. Con su gesto, Jesús ha situado la pregunta en un contexto inesperado.
Saca entonces una primera conclusión. Si la imagen de la moneda pertenece al César, «dad al César lo que es del César». Devolvedle lo que es suyo: esa moneda idolátrica, acuñada con símbolos de poder religioso. Si la estáis utilizando en vuestros negocios, estáis ya reconociendo su soberanía. Cumplid con vuestras obligaciones.
Pero Jesús que no vive al servicio del emperador de Roma, sino «buscando el reino de Dios y su justicia» añade una grave advertencia sobre algo que nadie le ha preguntado: «A Dios dadle lo que es de Dios». La moneda lleva la «imagen» de Tiberio, pero el ser humano es «imagen» de Dios: le pertenece sólo a él. Nunca sacrifiquéis las personas a ningún poder. Defendedlas.
La crisis económica que estamos viviendo en los países occidentales no tiene fácil solución. Más que una crisis financiera es una crisis de humanidad. Obsesionados sólo por un bienestar material siempre mayor, hemos terminado viviendo un estilo de vida insostenible incluso económicamente.
No va a bastar con proponer soluciones técnicas. Es necesaria una conversión de nuestro estilo de vida, una transformación de las conciencias: pasar de la lógica de la competición a la de la cooperación: poner límites a la voracidad de los mercados; aprender una nueva ética de la renuncia.
La crisis va a ser larga. Nos esperan años difíciles. Los seguidores de Jesús hemos de encontrar en el Evangelio la inspiración y el aliento para vivirla de manera solidaria. De Jesús escuchamos la invitación a estar cerca de las víctimas más vulnerables: los que están siendo sacrificados injustamente a las estrategias de los mercados más poderosos. (Eclesalia Informativo autoriza y recomienda la difusión de sus artículos, indicando su procedencia).
VÍCTIMAS
José Antonio Pagola. Tradução: Antonio Manuel Álvarez Pérez
A pergunta que fazem a Jesus alguns sectores fariseus, confabulados com partidários de Antipas, é uma armadilha preparada com astucia para ir criar um clima propício para O eliminar: «É lícito pagar impostos a César ou não?».
Se diz que é lícito, Jesus ficará desprestigiado ante o povo e perderá o seu apoio: assim será mais fácil atuar contra Ele. Se diz que não é lícito, poderá ser acusado de agitador subversivo ante os romanos que, nas festas da Pascoa já próximas, sobem a Jerusalém para abafar qualquer intenção de rebelião contra César.
Antes de mais nada, Jesus pede-lhes que Lhe mostrem «a moeda do imposto» e que Lhe digam de quem é a imagem e a inscrição. Os adversários reconhecem que a imagem é de César como diz a inscrição: Tibério César, Filho augusto do Divino Augusto. Pontífice Máximo. Com o Seu gesto, Jesus situou a pregunta num contexto inesperado.
Tira então uma primeira conclusão. Se a imagem da moeda pertence a César, «dai a César o que é de César». Devolvei o que é seu: essa moeda idólatra, cunhada com símbolos de poder religioso. Se a estais utilizando nos vossos negócios, estais já reconhecendo a sua soberania. Cumpri com as vossas obrigações.
Mas Jesus que não vive ao serviço do imperador de Roma, «procura o reino de Deus e a Sua justiça» junta uma grave advertência sobre algo que ninguém Lhe perguntou: «A Deus dai o que é de Deus». A moeda leva a «imagem» de Tibério, mas o ser humano é a «imagem» de Deus: pertence só a Ele. Nunca sacrifiqueis as pessoas a nenhum poder. Defende-as.
A crise económica que estamos a viver nos países ocidentais não tem fácil solução. Mais do que uma crise financeira é uma crise de humanidade. Obcecadas apenas por um bem-estar material sempre maior, acabamos vivendo um estilo de vida insustentável inclusive economicamente.
Não vai ser suficiente propor soluções técnicas. É necessária uma conversão do nosso estilo de vida, uma transformação das consciências: passar da lógica da competição à da cooperação: colocar limites à voracidade dos mercados; aprender uma nova ética da renúncia.
A crise vai ser longa. Esperam-nos anos difíceis. Os seguidores de Jesus, temos de encontrar no Evangelho a inspiração e o alento para vive-la de forma solidária. De Jesus escutamos o convite para estar próximos das vítimas mais vulneráveis: os que estão a ser sacrificados injustamente às estratégias dos mercados mais poderosos.
VITTIME
José Antonio Pagola. Traduzione: Mercedes Cerezo
La domanda che fanno a Gesù alcuni settori dei farisei che sono in combutta con i partigiani di Antipa è una trappola pensata con astuzia per preparare un clima propizio ad eliminarlo: È lecito, o no, pagare il tributo a Cesare?
Se dice che è lecito, Gesù risulterà screditato davanti al popolo e perderà il suo appoggio: così sarà più facile agire contro di lui. Se dice che non è lecito, potrà essere accusato come agitatore sovversivo davanti ai romani che, nelle feste di Pasqua ormai vicine, salgono a Gerusalemme per soffocare qualsiasi tentativo di ribellione contro Cesare
Prima di tutto, Gesù chiede loro che gli mostrino la moneta del tributo, che gli dicano di chi è l’immagine e l’iscrizione. Gli avversari riconoscono che l’immagine è di Cesare, come dice l’iscrizione: Tiberio Cesare, Figlio augusto del Divino Augusto. Pontefice Massimo. Con il suo gesto, Gesù ha posto la domanda in un contesto inatteso.
Ricava allora una prima conclusione. Se l’immagine della moneta appartiene a Cesare, rendete a Cesare quello che è di Cesare. Devolvete a lui quello che è suo: questa moneta idolatrica, coniata con simboli di potere religioso. Se la state utilizzando nei vostri affari, riconoscete già la sua sovranità. Adempite i vostri obblighi.
Ma Gesù, che non vive a servizio dell’imperatore di Roma ma “cercando il Regno di Dio e la sua giustizia”, aggiunge un avvertimento grave su una cosa sulla quale nessuno lo ha interrogato: … e a Dio quello che è di Dio. La moneta reca l’ “immagine” di Tiberio, ma l’essere umano è “immagine” di Dio: appartiene solo a lui. Non sacrificate le persone a nessun potere. Difendetele.
La crisi economica che stiamo vivendo nei paesi occidentali non ha facile soluzione. Più che una crisi finanziaria è una crisi di umanità. Ossessionati solo da un benessere materiale sempre maggiore, abbiamo finito per vivere uno stile di vita insostenibile anche economicamente.
Non basterà proporre soluzioni tecniche. È necessaria una conversione del nostro stile di vita, una trasformazione delle coscienze: passare dalla logica della competizione a quella della cooperazione; porre limiti alla voracità dei mercati; imparare una nuova etica della rinuncia.
La crisi sarà lunga. Ci aspettano anni difficili. Noi seguaci di Gesù dobbiamo trovare nell’Evangelo l’ispirazione e il coraggio per viverla in maniera solidale. Da Gesù ascoltiamo l’invito ad esser vicini alle vittime più vulnerabili: quelli che sono sacrificati ingiustamente alle strategie dei mercati più potenti.
VICTIMES
José Antonio Pagola, Traducteur: Carlos Orduna, csv
La question que quelques secteurs pharisiens posent à Jésus, de connivence avec les partisans d’Antipas, est un piège préparé avec astuce pour créer un climat propice à son élimination : « Est-il permis ou non de payer l’impôt à César ? »
S’il dit que c’est permis, Jésus perdra son prestige devant le peuple et aussi son appui : ce sera alors plus facile d’agir contre lui. S’il dit que ce n’est pas permis, on pourra l’accuser d’être un agitateur subversif face aux romains qui, pendant les fêtes pascales maintenant proches, montent à Jérusalem pour mater toute tentative de rébellion contre César.
Jésus leur demande avant tout de lui montrer “la monnaie de l’impôt » et de lui dire à qui appartiennent son image et son inscription. Les adversaires reconnaissent que c’est l’image de César, tel qu’il est inscrit : « Tibère César, Fils auguste du Divin Auguste. Souverain Pontife ». Avec ce geste, Jésus place la question dans un contexte inattendu.
Il tire alors une première conclusion. Si l’image de la monnaie appartient à César, « donnez à César ce qui est à César ». Rendez-lui ce qui lui appartient : cette monnaie idolâtre, frappée avec des symboles du pouvoir religieux. Si vous l’utilisez déjà dans vos affaires, vous êtes en train de reconnaître sa souveraineté. Remplissez vos obligations.
Mais Jésus, qui ne vit pas au service de l’empereur de Rome mais « en cherchant plutôt le royaume de Dieu et sa justice », ajoute un grave avertissement sur une question que personne ne lui a posée : « Donnez à Dieu ce qui est à Dieu ». La monnaie porte « l’image » de Tibère, mais l’être humain est « l’image » de Dieu : il n’appartient qu’à Dieu. Ne sacrifiez jamais les personnes à un quelconque pouvoir. Défendez-les.
La crise économique que nous sommes en train de vivre dans les pays occidentaux n’a pas de solution facile. C’est une crise d’humanité plutôt que financière, Obsédés uniquement par un bien-être matériel toujours plus grand, nous avons fini par mener un style de vie insoutenable même financièrement.
Il ne suffira pas de proposer des solutions techniques. Il nous faut une conversion de notre style de vie, une transformation des consciences : passer de la logique de la compétitivité à celle de la coopération : fixer des limites à la voracité des marchés ; apprendre une nouvelle éthique de la renonciation.
La crise sera longue. Des années difficiles nous attendent. Nous, disciples de Jésus, nous devons trouver dans l’Evangile l’inspiration et l’élan pour la vivre de manière solidaire. Nous recevons de Jésus l’invitation à rester près des victimes les plus vulnérables : ceux que l’on sacrifie injustement aux stratégies des plus puissants marchés.
A CRISIS FOR OUR TIMES
José Antonio Pagola. Translator: José Antonio Arroyo
The question that some Pharisees put to Jesus, in collaboration with the Herodians, was evidently aimed to trap him: “Is it permissible to pay taxes to Caesar or not?”
If he said that it was licit, Jesus would be discredited before the people who would turn against him, and become easy prey for the Pharisees. If he said that it was not licit, he could be accused of being an agitator of the people against the Romans – who had flocked to the streets ofJerusalemfor the Easter celebrations. Any such provocation could result in a rebellion against Caesar.
Without getting into any argument, Jesus just asked them, “Let me see the money you pay the tax with.” And he added, “Whose head is this, whose name?” They replied: “Caesar’s Tiberius, son of the divine Augustus.” Jesus, with that simple question, left them speechless.
Jesus, then, drew his own conclusion: if that image belongs to Caesar, “Give back to Caesar what belongs to Caesar.” Return the coin to Caesar, as a symbol of his political power. You have been using the coins as barter in all your business transactions. Just follow those rules.
Jesus, however, is not subject to the Emperor of Rome, rather “seeking the kingdom of God and his justice”, and so he adds something that nobody had asked him: “Very well, give back to God what belongs to God.” That coin had the image of Tiberius, but every human being bears the “image” of God and so belongs to Him. Never sacrifice humans to any power. On the contrary, protect them.
The financial crisis the Western countries are experiencing today cannot be solved easily. More than an economic crisis is a human crisis. Obsessed as we are by an ever increasing welfare system of comfort and consumerism, we have reached a life style which is economically unsustainable.
Solving the crisis will not be possible by purely technical solutions. We will need to change altogether our lifestyle and transform our own consciences: go from the logic of competition to real cooperation, and put real limits to the voracity of markets and learn the new ethics of renunciation.
The crisis is here to stay for a long time. There are difficult years ahead. The followers of Jesus must find in the Gospel the inspiration and strength to make the solidarity possible. Jesus keeps inviting us to stay close to the more vulnerable victims: those who end up always being unjustly sacrificed as victims of every financial strategy.
BIKTIMAK
José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Fariseuen sail batzuek, Antipasen aldekoekin bat eginik, Jesusi egin dioten galdera tranpa bat da, azpikeriaz prestatua, Jesus hiltzeko giro egokia prestatzen joateko: «Zilegi al da Zesarri zerga ordaintzea?»
Zilegi dela esaten badu, herriaren aurrean itsusi geldituko da Jesus eta galdu egingo du haren sostengua: horrela, errazago jokatu ahal izango dute haren kontra. Ez dela zilegi esaten badu, berriz, matxino iraultzailetzat salatu ahal izango dute erromatarren aurrean, hurbil diren Pazko jaietan Jerusalemera igo direnean Zesarren kontrako edozein matxinada-keinada itotzeko.
Beste ezer baino lehen, «zerga-moneta» erakusteko eskatu die Jesusek, eta esateko zeinenak diren irudia eta ikurra. Arerioek aitortu dute irudia Zesarrena dela, idazkunak dioen bezala: Tiberio Zesar, jainkozko Augustoren Seme Augusto, Pontifize Gorena. Bere keinuaz, espero ez zuten testuinguruan ezarri du Jesusek galdera.
Orduan lehen konklusioa atera du. Monetaren irudia Zesarrena bada, «eman Zesarri Zesarrena». Itzuli hari berea: moneta idolatriko hori, botere erlijiosoaren sinboloz irarri dena. Zeuen negozioetan erabiltzen baduzue, aitortzen ari zarete haren soberanotasuna. Bete zeuen eginbeharrak.
Baina Jesus ez da Erromako enperadorearen zerbitzari, baizik eta «Jainkoaren erregetzaren eta haren zuzentasunaren bila dabil»; horregatik, oharpen larria egin die segidan, inork galdetu ez dion zerbaitez: «Eman Jainkoari Jainkoarena». Monetak Tiberioren «irudia» du, baina gizakia Jainkoaren «irudi» da: harena da erabat. Ez eskaini, beraz, inoiz ere pertsona bat inongo botereri. Defenda ezazue.
Mendebaldean bizi dugun krisi ekonomikoak ez du irtenbide errazik duenik. Finantza-krisia baino gehiago gizatasun-krisia da. Beti handia izango litzatekeen ongizate materialak itsuturik, ekonomia-mailan berean ere eutsi ezina da biziera bizitzera heldu gara.
Ez da aski izanen irtenbide teknikoak proposatzea. Geure biziera itzulikatu behar dugu, kontzientzia aldarazi behar da: lehiaketaren logikatik elkar lanera jo behar da: merkatuen animalia-goseari mugak ezarri beharra; aski esatearen etika berria ikasi beharra dugu.
Luze joko du krisiak. Urte zailak ditugu zain. Jesusen jarraitzaileek Ebanjelioan aurkitu behar dugu inspirazioa eta arnasa egoera hura era solidarioan bizi ahal izateko. Jesusi entzuna diogu gonbita zaurigarrienak diren biktimen ondoan egoteko: merkaturik boteretsuenen estrategien mende utziak direnen ondoan, alegia.
VÍCTIMES
José Antonio Pagola. Traductor: Francesc Bragulat
La pregunta que fan a Jesús alguns sectors fariseus, confabulats amb partidaris d’Antipas, és un parany preparat amb astúcia per anar preparant un clima propici per eliminar-lo: «¿És permès o no de pagar tribut al Cèsar?».
Si diu que és permès, Jesús quedarà desprestigiat davant el poble i perdrà el seu suport: així serà més fàcil actuar contra ell. Si diu que no és permès, podrà ser acusat d’agitador subversiu davant els romans que, en les festes de Pasqua ja pròximes, pugen a Jerusalem per ofegar qualsevol intent de rebel•lió contra el Cèsar.
Primer de tot, Jesús els demana que li mostrin «la moneda del tribut» i que li diguin de qui és la imatge i la inscripció. Els adversaris reconeixen que la imatge és del Cèsar com diu la inscripció: Tiberi Cèsar, Fill august del Diví August. Pontífex Màxim. Amb el seu gest, Jesús ha situat la pregunta en un context inesperat.
Treu llavors una primera conclusió. Si la imatge de la moneda pertany al Cèsar, «doneu al Cèsar el que és del Cèsar». Retorneu-li el que és seu: aquesta moneda idolàtrica, encunyada amb símbols de poder religiós. Si l’esteu utilitzant en els vostres negocis, esteu ja reconeixent la seva sobirania. Compliu amb les vostres obligacions.
Però Jesús que no viu al servei de l’emperador de Roma, sinó «buscant el regne de Déu i la seva justícia» afegeix un greu advertiment sobre alguna cosa que ningú li ha preguntat: «A Déu doneu-li el que és de Déu». La moneda porta la «imatge» de Tiberi, però l’ésser humà és «imatge» de Déu: li pertany només a ell. Mai sacrifiqueu les persones a cap poder. Defenseu-les.
La crisi econòmica que estem vivint en els països occidentals no té fàcil solució. Més que una crisi financera és una crisi d’humanitat. Obsessionats només per un benestar material sempre major, hem acabat vivint un estil de vida insostenible fins i tot econòmicament.
No serà suficient amb proposar solucions tècniques. Cal una conversió del nostre estil de vida, una transformació de les consciències: passar de la lògica de la competició a la de la cooperació: posar límits a la voracitat dels mercats; aprendre una nova ètica de la renúncia.
La crisi serà llarga. Ens esperen anys difícils. Els seguidors de Jesús hem de trobar en l’Evangeli la inspiració i l’alè per viure-la de manera solidària. De Jesús escoltem la invitació a estar prop de les víctimes més vulnerables: els que són sacrificats injustament a les estratègies dels mercats més poderosos.
VÍTIMAS
José Antonio Pagola. Traduciu: Xaquín Campo
A pregunta que lle fan a Xesús algúns sectores fariseos, confabulados con partidarios do Antipas, é unha trampa urdida con astucia para ir preparando un clima propicio para eliminalo: «É lícito pagarlle imposto ao César ou non?».
Se di que é lícito, Xesús ficará desprestixiado ante o pobo e perderá o seu apoio: así será máis doado actuar contra el. Se di que non é lícito, poderá ser acusado de axitador subversivo ante os romanos que, nas festas de Pascua xa próximas, soben a Xerusalén para afogar calquera conato de rebelión contra do César.
Antes nada, Xesús pídelles que lle mostren «a moeda do imposto» e que lle digan de quen é a imaxe e a inscrición. Os adversarios recoñecen que a imaxe é do César como di a inscrición: Tiberio César, Fillo augusto do Divino Augusto. Pontífice Máximo. Co seu xesto, Xesús situou a pregunta nun contexto inesperado.
Saca entón unha primeira conclusión. Se a imaxe da moeda pertence ao César, «dádelle ao César o que é do César». Devolvédelle o que é seu: esa moeda idolátrica, acuñada con símbolos de poder relixioso. Se a estades a utilizar nos vosos negocios, estades xa a recoñecer a súa soberanía. Cumpride coas vosas obrigas.
Pero Xesús que non vive ao servizo do emperador de Roma, senón «buscando o reino de Deus e a súa xustiza» engade unha grave advertencia sobre algo que ninguén lle preguntou: «E a Deus, dádelle o que é de Deus». A moeda leva a «imaxe» de Tiberio, pero o ser humano é «imaxe» de Deus: perténcelle só a el. Nunca sacrifiquedes as persoas a ningún poder. Defendédeas.
A crise económica que estamos a vivir nos países occidentais non ten doada solución. Máis do que unha crise financeira é unha crise de humanidade. Obsesionados só por un benestar material sempre maior, rematamos vivindo un estilo de vida insostíbel mesmo economicamente.
Non vai abondar con propoñer solucións técnicas. É necesaria unha conversión do noso estilo de vida, unha transformación das conciencias: pasar da lóxica da competición á da cooperación: poñer límites á voracidade dos mercados; aprender unha nova ética da renuncia.
A crise vai ser longa. Espérannos anos difíciles. Os seguidores de Xesús han atopar no Evanxeo a inspiración e o alento para vivila de xeito solidario. De Xesús escoitamos o convite a estar preto das vítimas máis vulnerábeis: os que están sendo sacrificados inxustamente ás estratexias dos mercados máis poderosos.